Το συνεχές της ωριμότητας
Από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία και από εκεί στην αλληλεξάρτηση
Εσύ να με φροντίζεις, εσύ να με βγάλεις από τη δύσκολη θέση, εσύ δεν με προστάτευσες, εσύ είσαι υπεύθυνος για το αποτέλεσμα. Οι εξαρτημένοι άνθρωποι χρειάζονται άλλους για να πάρουν αυτό που θέλουν. Εγώ μπορώ να το κάνω, εγώ είμαι υπεύθυνος, εγώ στηρίζομαι στις δυνάμεις μου, εγώ μπορώ να διαλέξω. Οι ανεξάρτητοι άνθρωποι παίρνουν αυτό που θέλουν με τις δικές τους προσπάθειες. Εμείς μπορούμε να τα καταφέρουμε, εμείς μπορούμε να συνεργαστούμε, εμείς μπορούμε να συνδυάσουμε τα ταλέντα και τις ικανότητες μας και να δημιουργήσουμε μαζί κάτι μεγάλο. Οι αλληλεξαρτημένοι άνθρωποι συνδυάζουν τις προσπάθειες τους με τις προσπάθειες άλλων προκειμένου να φτάσουν στη μέγιστη επιτυχία.
Η εξάρτηση είναι το πρότυπο του εσύ
Η ανεξαρτησία είναι το πρότυπο του εγώ
Εύκολα βλέπουμε ότι η ανεξαρτησία είναι πολύ πιο ώριμη από την εξάρτηση. Αλλά δεν είναι το μέγιστο δυνατό. Τα ισχύοντα κοινωνικά πρότυπα καθαγιάζουν την ανεξαρτησία. Το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας με θέμα την αυτοβελτίωση έχει θεοποιήσει την ανεξαρτησία, λες και η επικοινωνία, η συλλογικότητα και η συνεργασία είναι δευτερεύουσες αξίες. Σε μεγάλο βαθμό η σημερινή έμφαση στην ανεξαρτησία αποτελεί αντίδραση στην εξάρτηση. Η ζωή, όμως, είναι από τη φύση της έντονα αλληλεξαρτημένη. Η αλληλεξάρτηση είναι πιο ώριμη.Η αλληλεξάρτηση είναι το πρότυπο του εμείς
Οι εξαρτημένοι άνθρωποι δεν μπορούν να διαλέξουν την αλληλεξάρτηση. Δεν έχουν το χαρακτήρα που χρειάζεται. Δεν «κατέχουν» ικανό κομμάτι του εαυτού τους.
Η αλληλεξάρτηση είναι μια επιλογή που προσφέρεται μόνο σε ανεξάρτητους ανθρώπους.