Εισαγωγή 1

Υπάρχει ένας τρόπος εκγύμνασης του σώματος, μια μέθοδος αξιολόγησης προτεραιοτήτων, με τον οποίο το άθλημα του καθενός, είτε ατομικό, είτε ομαδικό, γίνεται το μονοπάτι που οδηγεί σε έναν υψηλότερο στόχο, γίνεται το κατώφλι προσωπικής ανάπτυξης, γίνεται γέφυρα που μας φέρνει μπροστά στις πλήρεις δυνατότητες μας. Οι πληροφορίες που ακολουθούν έχουν σκοπό να μας δείξουν τη γέφυρα αυτή.

Οι εσωτερικοί αθλητές, παράλληλα με την εξάσκηση των σωματικών τους ικανοτήτων, αναπτύσσουν ψυχικά, διανοητικά και συναισθηματικά χαρακτηριστικά τα οποία τους επιτρέπουν να επιτύχουν ολοκληρωμένη εσωτερική ισορροπία και βρίσκουν εφαρμογή σε κάθε τομέα της ζωής τους, σε αντίθεση με τις περισσότερες σωματικές ικανότητες που δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο.

Εισαγωγή 2

Οι εσωτερικοί αθλητές αναγνωρίζουν ότι οι σχέσεις τους, η υγεία τους, η καριέρα τους και η οικονομική τους επιτυχία απαιτούν την ίδια προσοχή με την σωματική τους εξάσκηση.

Οι εσωτερικοί αθλητές βασίζονται στην αρχή πως ο καθένας μας είναι ένα δυναμικό σύνολο μεγαλύτερο από το άθροισμα των επί μέρους τμημάτων του. Ενώνοντας τα τμήματα αυτά μέσα από την διαδικασία της προπόνησης, ανασχηματίζουμε τον εαυτό και τη ζωή μας μέσα κι έξω.

Στον πυρήνα της εσωτερικής άσκησης υπάρχει η απόφαση να χρησιμοποιήσουμε τον τομέα ενασχόλησης μας ως μοντέλο για να δημιουργήσουμε μια ισορροπημένη προσέγγιση της ζωής.

Ο μουσικός εξασκείται στο μουσικό του όργανο, ο αθλητής εξασκείται στη γυμναστική, ο εσωτερικός αθλητής εξασκείται σε όλα!

1 Μη Αντίσταση 1

Όπως τα πουλιά χρησιμοποιούν τον αέρα για να πετάξουν, τα ψάρια ακολουθούν το ρεύμα για να κολυμπήσουν, το μπαμπού λυγίζει για να απορροφήσει το βάρος του χιονιού που πέφτει επάνω του, έτσι κι εμείς μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις της ζωής και να συγχωνευτούμε με τη φύση. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της μη αντίστασης.

• Η αντίσταση στη φυσική ροή των πραγμάτων είναι αιτία απώλειας ενέργειας και οδηγεί σε παθολογικές καταστάσεις.
• Η αδιαφορία μπορεί να επιφέρει ατυχήματα.
• Η μοιρολατρική παράδοση δεν φέρνει εναρμόνιση με τις δυνάμεις της ζωής, ούτε οδηγεί σε αίσθημα εσωτερικής γαλήνης.

Οι εσωτερικοί αθλητές, τις μέρες που η σωματική πρόοδος μοιάζει να ατονεί, αξιοποιούν τον χρόνο τους ασχολούμενοι με πνευματικές και συναισθηματικές καταστάσεις που προκύπτουν. Οι προτεραιότητες του εσωτερικού αθλητή κάνουν τα εξωτερικά σωματικά επιτεύγματα λιγότερο σημαντικά από τους εσωτερικούς μετασχηματισμούς και την ευθυγράμμιση τους με τους νόμους της Φύσης.

1 Μη Αντίσταση 2

Όσοι στην καθημερινή ζωή αρνούνται την αλλαγή, συγχρόνως αρνούνται και την ανάπτυξη.

Οι εσωτερικοί αθλητές βλέπουν τους αντιπάλους τους ως δασκάλους ή φιλικούς συμπαίκτες που τους προκαλούν να δώσουν ό,τι καλύτερο έχουν. Οι κινήσεις του αντιπάλου χρησιμοποιούνται προς όφελος τους. Αυτή η αρχή είναι ιδιαίτερα γνωστή στις πολεμικές τέχνες του τζούντο, του τάι-τσι και του αϊκίντο: «Αν σας σπρώξουν τραβήξτε, αν σας τραβήξουν σπρώξτε». Κάτω από την σκληρότητα του προσώπου τους, οι εσωτερικοί αθλητές διατηρούν μια χαλαρότητα, απορροφώντας, εξουδετερώνοντας και κατευθύνοντας εκ νέου την δύναμη. Και χρησιμοποιούν την προσέγγιση αυτή και στην καθημερινή τους ζωή.

1 Μη Αντίσταση 3

Όταν το μυαλό αρνείται να δεχτεί την πραγματικότητα όπως είναι το αποτέλεσμα είναι άγχος.

Οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε την τάση να πολεμούμε τις καταστάσεις παρά να τις εκμεταλλευόμαστε. Αντιστεκόμαστε δηλαδή στο ποτάμι της ζωής, όμως η αντίσταση αυτή δημιουργεί αναταραχές τις οποίες εισπράττουμε ως σωματική, συναισθηματική και ψυχική ένταση. Η ένταση αυτή είναι ένας μικρός πόνος και όπως όλοι οι πόνοι, μας στέλνει σήμα ότι κάτι δεν πάει καλά. 

Άκου το σώμα σου σ’ αυτό που θέλει να σου πει με τον πόνο αυτό και πάρε την ευθύνη για τις αναταραχές της ζωής σου, αντί να κατηγορείς τις καταστάσεις ή τους άλλους ανθρώπους για την δική σου αναστάτωση.

1 Μη Αντίσταση 4

Οι αθλητές συχνά πάνε ενάντια στις φυσικές διαδικασίες με το να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια. Η λέξη προσπαθώ από μόνη της υπονοεί μια αδυναμία που παίρνει τη μορφή μιας πρόκλησης. Τη στιγμή που προσπαθούμε, είμαστε ήδη σε υπερένταση – και όχι χαλαροί. Επομένως, η προσπάθεια αποτελεί μια βασική πηγή σφαλμάτων. Στις πιο καθημερινές και συνηθισμένες ενέργειες μας δεν προσπαθούμε. Απλά περπατάμε ως το ψυγείο, γράφουμε ένα γράμμα, ποτίζουμε τα λουλούδια, κλπ. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε, όλες αυτές τις εργασίες τις φέρνουμε σε πέρας εύκολα και φυσικά. Όταν όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι το οποίο θεωρούμε ότι αποτελεί πρόκληση για μας, τη στιγμή δηλαδή που εμφανίζεται η αμφιβολία για τις ικανότητες μας, τότε είναι που αρχίζουμε να προσπαθούμε.

• Όταν οι αθλητές νοιώθουν ότι βρίσκονται υπό πίεση και αρχίζουν να προσπαθούν, συχνά καταρρέουν.
• Κάθε φορά που αρχίζουμε να προσπαθούμε, θέτουμε εσωτερικά εμπόδια σ’ αυτά που επιδιώκουμε να επιτύχουμε.
• Όσοι προσπαθούν να κάνουν δίαιτα, το μόνο που καταφέρνουν είναι να έχουν ακόμα μεγαλύτερη όρεξη για φαγητό.
• Οι παίκτες του μπάσκετ που προσπαθούν να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι, στο τέλος την στέλνουν μακριά από το καλάθι.

1 Μη Αντίσταση 5

Οι εσωτερικοί αθλητές αναγνωρίζουν ότι λιγότερη προσπάθεια μπορεί να φέρει μεγαλύτερα αποτελέσματα. Ακόμα και σε στιγμές έντονου ανταγωνισμού, διατηρούν μια αίσθηση η οποία περιγράφεται από την φράση «άστο να συμβεί», χωρίς υποψία έντασης. Πολυάριθμες περιγραφές της ζωής και των αγώνων των δασκάλων των πολεμικών τεχνών πιστοποιούν την ύπαρξη αυτής της ικανότητας, ακόμη και κάτω από πίεση. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάχη, τόσο πιο ήρεμοι, διαυγείς και χαλαρωμένοι είναι κι ας μην ξεχνούμε ότι ήταν ανίκητοι ειρηνικοί πολεμιστές, όπως ο Μορεχέι Γιουιεσίμπα, ο θεμελιωτής του Αϊκίντο, ο οποίος ακόμη και στην ηλικία των 80 ετών μπορούσε με ευκολία να ξεγλιστρήσει από έναν αντίπαλο που του επιτιθόταν με ένα αιχμηρό ξίφος, χτυπώντας τον ελαφρά στη μύτη με μια βεντάλια, ενώ συγχρόνως χαμογελούσε ήρεμος, εισπνέοντας βαθιά.

Οι εσωτερικοί αθλητές ακολουθούν μια ήρεμη, χαλαρή και προοδευτική προσέγγιση, ενώ συγχρόνως δουλεύουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, χωρίς όμως ποτέ να ξεφεύγουν από τα όρια της. Με αυτό τον τρόπο, η προπόνηση γίνεται ευχαρίστηση, επιτυγχάνοντας την «ευφορία του δρομέα», όχι μόνο στις λίγες στιγμές κορύφωσης της απόδοσης τους, αλλά κάθε φορά που ασκούνται.

Στη ζωή σχημάτισε ξεκάθαρους στόχους, προετοιμάσου και άφησε τα πράγματα να συμβούν φυσικά με τον δικό τους ρυθμό.

2 Προσαρμογή 1

Η άσκηση, όπως και η ζωή, αναπτύσσει αυτό που απαιτούν οι εκάστοτε συνθήκες. Η ανάπτυξη είναι ευθέως ανάλογη της απαίτησης. Δίχως απαίτηση, δεν υπάρχει ανάπτυξη. Με λάθος απαίτηση, υπάρχει λάθος ανάπτυξη.

Η απαίτηση παίρνει τη μορφή της προοδευτικής υπερφόρτισης. Με το να ζητάς συνεχώς και με επιμονή από τον εαυτό σου λίγο παραπάνω από αυτό για το οποίο είσαι σίγουρος ότι μπορείς να καταφέρεις, βελτιώνεσαι.

Η άσκηση σε βοηθά να εξελιχθείς μέσα από σταδιακά αυξανόμενες απαιτήσεις. Αν οι απαιτήσεις που έχουμε από το σώμα μας είναι ρεαλιστικές και προοδευτικές, τότε αυτό θα αναπτυχθεί. Αν οι ανάλογες απαιτήσεις που έχουμε από το μυαλό και τα συναισθήματα μας είναι εξίσου προοδευτικές, τότε κι αυτά αναπτύσσονται σωστά.

Έτσι, μέσα στα πλαίσια των ικανοτήτων που του έχει δώσει η φύση, ο ανθρώπινος οργανισμός θα ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ σε ό,τι απαιτηθεί από αυτόν.

2 Προσαρμογή 2

Αυτή η διαδικασία της προσαρμογής αντανακλά έναν νόμο που έχει δώσει την δυνατότητα στους ανθρώπους να εξελιχθούν και να επιζήσουν μέσα στο χρόνο. Ακόμα και οι πέτρες υπόκεινται στον νόμο της προσαρμογής. Αν τρίψουμε έναν βράχο με ένα μεταλλικό εργαλείο αυτός θα αλλάξει σιγά-σιγά το σχήμα του. Αν όμως τον τρίψουμε πάρα πολύ γρήγορα, ο βράχος μπορεί να σπάσει. Η σταδιακή απαίτηση για αλλαγή, μέσα από τις εκάστοτε δυνατότητες για αλλαγή, προσφέρει πιο εγγυημένα αποτελέσματα. Ο καλύτερος τρόπος να αναρριχηθούμε σε ένα βουνό είναι με μικρά βήματα, ένα βήμα τη φορά. Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε μεγάλους διασκελισμούς το αποτέλεσμα θα είναι το λιγότερο μη αποτελεσματικό.

2 Προσαρμογή 3

Η απαίτηση χρειάζεται κίνητρο. Χωρίς εσωτερικό ενδιαφέρον που θα ενεργοποιήσει την απαίτηση, δεν μπορεί να υπάρχει διαρκής απόκριση. Και τα κίνητρα πρέπει να έχουν νόημα. Πρέπει να εναρμονίζονται με τις αξίες της ζωής μας.

Η προοδευτική υπερφόρτιση λαμβάνει χώρα σε ολοένα και πιο μεγάλα τμήματα μέσα στην περιοχή της αυτοπεποίθησης σου. Πρέπει να επεκτείνεις αυτή την περιοχή και όχι να την αγνοήσεις. Οι πιο πολλοί αθλητές ασκούνται μονίμως έξω από την περιοχή αυτή με αποτέλεσμα να κουράζονται και να εξουθενώνονται ακραία. Οι εσωτερικοί αθλητές μένουν μέσα στην περιοχή της αυτοπεποίθησης τους, αλλά κοντά στα όρια της. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να κάνουν λίγο παραπάνω καιρό να βελτιωθούν, όμως η βελτίωση αυτή διαρκεί περισσότερο.

2 Προσαρμογή 4

Πολλοί είναι τόσο αφιερωμένοι στην επίτευξη των στόχων τους που ξεχνούν το ταξίδι. Η διαδρομή όμως προς αυτούς είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της πορείας.

Η προσαρμογή είναι ένας νόμος τόσο αναμφισβήτητος όσο και ο νόμος της βαρύτητας. Αν εξασκούμαστε συνεχώς με προσοχή και αφοσίωση για να βελτιωθούμε σε κάτι, θα τα καταφέρουμε. Η πρόοδος είναι αυτόματη. Κάποιοι ίσως να διαθέτουν έναν μοναδικό συνδυασμό ψυχολογικών, συναισθηματικών και κληρονομικών χαρακτηριστικών που θα τους βοηθήσει να γίνουν αθλητές παγκόσμιας κλάσης, όμως ο καθένας που εξασκείται συνεχώς και με συνέπεια μπορεί να γίνει αρκετά καλός, σε οποιανδήποτε ενασχόληση.

2 Προσαρμογή 5

Η ανάπτυξη μέσα από την διαδικασία της υπερφόρτισης απαιτεί ανοχή στην αποτυχία. Η ανάπτυξη προς τον δρόμο των τελικών σου στόχων είναι αναπόφευκτο να συνεπάγεται μια συνεχή ροή «μικρών αποτυχιών».

Η ανοχή στην αποτυχία πηγάζει από μια διαισθητική γνώση της φυσικής διαδικασίας της μάθησης. Οι εξωπραγματικές προσδοκίες κάνουν έναν αθλητή αγχωμένο. Ο ρεαλισμός όμως τρέφει την υπομονή. Κατανοώντας τους νόμους της φύσης, χτίζεις μια αντικειμενική, αμέριμνη προσέγγιση στις παροδικές αποτυχίες με αποτέλεσμα στο τέλος να τις βλέπεις σαν σκαλοπάτια προς την αναπόφευκτη εξέλιξη σου.

3 Ισορροπία 1

Οι εσωτερικοί αθλητές είναι από την φύση τους ισορροπημένοι, κινούνται ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά, ούτε πολύ προς το ένα άκρο ούτε προς το άλλο άκρο, ούτε πολύ ενεργητικά ούτε πολύ παθητικά, ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά.

Η ισορροπία καθορίζει τον σωστό ρυθμό, τον τέλειο συγχρονισμό και την ακρίβεια.

Το ανθρώπινο σώμα βασίζεται σε μια λεπτή ισορροπία χημείας του αίματος, της θερμοκρασίας, πρέπει να αναπνέει ούτε πολύ αργά, ούτε πολύ γρήγορα, πρέπει να εξελιχθεί σε μια μονάδα που θα είναι ούτε πολύ παχιά ούτε πολύ ισχνή, ούτε πολύ μυώδης ούτε πολύ αδύναμη. Ακόμα και οι ποσότητες του νερού και των βασικών θρεπτικών ουσιών που δέχεται το σώμα μας πρέπει να είναι ισορροπημένες.

Όπου και να κοιτάξουμε βλέπουμε τον νόμο της ισορροπίας σε εφαρμογή.

3 Ισορροπία 2

Ο νόμος της ισορροπίας αποτελεί αναγνώριση των φυσικών μας περιορισμών. Βέβαια, είναι δυνατόν να πάμε πέρα από τα όρια που έχουν τεθεί από αυτόν τον νόμο, όπως μπορούμε στιγμιαία να αψηφήσουμε και τους υπόλοιπους νόμους της φύσης, αλλά στο τέλος πάντα καλούμαστε να πληρώσουμε το αναπόφευκτο τίμημα. Έρχεται η ώρα της αρχής της δράσης-αντίδρασης και τότε οι πιθανότητες είναι εναντίον μας.

Όταν εφαρμόζουμε την αρχή της ισορροπίας στην άσκηση μας, καθώς βρισκόμαστε σε ισορροπία γινόμαστε άτρωτοι στην ανυπομονησία και την απογοήτευση, επειδή γνωρίζουμε ότι για κάθε ανοδικό κύκλο υπάρχει και ο καθοδικός. Θα ήταν εντελώς έξω από την πραγματικότητα να περιμένουμε μόνο επιτυχίες για όλη την υπόλοιπη ζωή μας.

Η εξέλιξη μας στη ζωή μοιάζει να αποτελείται από δύο βήματα μπρος και ένα βήμα πίσω. Άλλοτε κερδίζουμε και άλλοτε χάνουμε. Έχοντας αυτό κατά νου, ακόμα και όταν η άσκηση άλλες φορές εξελίσσεται ικανοποιητικά και άλλες όχι, το μυαλό και τα συναισθήματα μας βρίσκονται σε ισορροπία και παραμένουμε καλοδιάθετοι.

3 Ισορροπία 3

Καθώς γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ο κόσμος και επομένως και η άσκηση μας αφορά όχι μόνο το σώμα αλλά και το μυαλό και τα συναισθήματα, η ισορροπία αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι τα σωματικά προβλήματα αποτελούν συμπτώματα ανισορροπίας στον διανοητικό και συναισθηματικό τομέα.

Η λέξη «ευθυγραμμισμένος» περιγράφει πολύ εύστοχα μια κατάσταση εσωτερικής και εξωτερικής ισορροπίας, μια κατάσταση ταυτόχρονης σωματικής, διανοητικής και συναισθηματικής γαλήνης. Μάλιστα, οι τρεις αυτές εστίες είναι τόσο στενά συνδεδεμένες που η έλλειψη ισορροπίας σε μία από αυτές θα επηρεάσει και τις υπόλοιπες.  Κάθε φορά που νοιώθουμε άσχημα σωματικά πρέπει να αναρωτιόμαστε: «Τι δεν πάει καλά στο μυαλό και στα συναισθήματα μου»?

3 Ισορροπία 4

Μπορούμε να ανακτήσουμε τον έλεγχο μιας ανισορροπίας στο σώμα, το μυαλό ή τα συναισθήματα μας κάνοντας σκόπιμα μια κίνηση εκτός ισορροπίας κατά βούληση, έτσι ώστε να δούμε καθαρά την ανισορροπία και να μπορέσουμε να την ελέγξουμε. Αν συνηθίζεις να δρας με έναν συγκεκριμένο τρόπο, δοκίμασε να δράσεις με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο.

• Αν για παράδειγμα είσαι πολύ άτολμος κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, δοκίμασε να φερθείς υπερβολικά επιθετικά για λίγο.
• Αν τα σέρβις σου στο τένις φαλτσάρουν πάρα πολύ προς τα δεξιά, κάνε μια προσπάθεια να τα στέλνεις τελείως αριστερά.
• Αν ρίχνεις ακόντιο με το δεξί, δοκίμασε να εξασκηθείς με το αριστερό.

Αυτή η άσκηση θα σε κάνει να νοιώσει λίγο περίεργα, όμως, παρόλα αυτά, θα σε ωφελήσει πάρα πολύ, επειδή όταν παίζεις ακολουθώντας και τις δύο πιθανές τακτικές, μπορείς στη συνέχεια να βρεθείς στο κέντρο και να βρεις ξανά την ισορροπία σου. Η άσκηση αυτή έχει να κάνει με την εξισορρόπηση των εγκεφαλικών ημισφαιρίων.

Φυσική Τάξη 1

Η φυσική τάξη εξηγεί την σταδιακή ανάπτυξη των πραγμάτων μέσα στον χρόνο. Στην φύση, η μία εποχή διαδέχεται την άλλη, χωρίς ποτέ να χάνεται η σωστή σειρά. Ένα φυντάνι γίνεται κάποια στιγμή δένδρο και ένα νήπιο γίνεται κάποια στιγμή ενήλικας. Η προοδευτική εξέλιξη δεν λειτουργεί προς τα πίσω, ούτε μπορεί να γίνει βεβιασμένα. Ο ρυθμός της ελέγχεται από το «ρολόι» της φυσικής τάξης των πραγμάτων.

Μόνο ο άνθρωπος βιάζεται. Το μυαλό μας τρέχει γρηγορότερα από τη ζωή. Όταν αδιαφορούμε για τον νόμο της φυσικής τάξης θέτουμε στους εαυτούς μας χρονικούς στόχους και έπειτα τρέχουμε μανιασμένα να φτάσουμε τους αυθαίρετους αυτούς στόχους. Ναι πρέπει να έχουμε μερικούς στόχους επειδή είναι οι κινητήριοι μοχλοί της ζωής, όμως δεν πρέπει να βάζουμε αυστηρούς στόχους μέσα στον χρόνο. Οι χρονικοί στόχοι είναι μη ρεαλιστικοί, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Μπορούμε να προβλέψουμε την κατεύθυνση της προόδου μας, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον ρυθμό της. Η ζωή περιέχει πάρα πολλές μεταβλητές για να μπορούμε να γνωρίζουμε τη φυσική σειρά των πραγμάτων.

Φυσική Τάξη 2

Η πρόοδος είναι μια λειτουργία χρόνου και έντασης. Μπορείς να ξοδέψεις λιγότερο χρόνο με περισσότερη ένταση ή περισσότερο χρόνο με λιγότερη ένταση. Πρέπει όμως να ισορροπούν. Αν ασκηθούμε υπερβολικά, ίσως να μας φανεί ότι εξελισσόμαστε πιο γρήγορα και ακόμη μπορεί να απολαύσουμε μια σύντομη στιγμή δόξας, στο τέλος όμως θα νοιώσουμε την φυσική επίπτωση μιας ζωής χωρίς ισορροπία: την εξουθένωση.

Από όποιες καταστάσεις και να περνάμε, όποιος κι αν είναι ο ρυθμός μας, το καλύτερο είναι να δείχνουμε εμπιστοσύνη στην φυσική τάξη, να απολαμβάνουμε κάθε μέρα ό,τι και να συμβαίνει, με όλη την ενέργεια και το χιούμορ που διαθέτουμε. Η ύπαρξη χιούμορ στη ζωή μας δείχνει ότι έχουμε μια ισορροπημένη προοπτική για τα πράγματα.

Φυσική Τάξη 3

Ο καθένας έχει σκεφτεί σε κάποια στιγμή της ζωής του, «θα έπρεπε να τα πηγαίνω καλύτερα, θα έπρεπε να έχω πιο γρήγορο ρυθμό». Αυτό είναι συχνά ένδειξη ότι έχουμε ξεχάσει τον νόμο της φυσικής τάξης. Όπως και η λέξη «προσπαθώ», έτσι και η φράση «θα έπρεπε», δεν έχει θέση στο μυαλό ενός φυσικού αθλητή. Το «θα έπρεπε» υποδηλώνει δυσαρέσκεια για την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων. Ο χρόνος είναι ιδιαίτερα πολύτιμος για να τον σπαταλάμε πονοκεφαλιάζοντας για πράματα που δεν υφίστανται.

Πάρε ένα οργανωμένο πρόγραμμα εξάσκησης ενός καταξιωμένου προπονητή, αλλά διαμόρφωσε το σύμφωνα με τις δυνάμεις σου, κάτω από την καθοδήγηση του. Αυτό που χρειάζεται ένας αθλητής είναι να εμπιστευτεί πιο πολύ την διαίσθηση του παρά κάποιο εξωτερικό πρόγραμμα. Και ένα καλό μέτρο ευθυγράμμισης με τον νόμο της φυσικής τάξης είναι το επίπεδο άνεσης και ευχαρίστησης κατά τη διάρκεια της άσκησης. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις συνέπειες των νόμων της φύσης. Ισορρόπησε τη ζωή σου ανάμεσα στην ευχαρίστηση και τον πόνο. Μάθε να αισθάνεσαι την φυσική τάξη των πραγμάτων. Η ευθυγράμμιση με τους νόμους της φύσης μας δίνει τα πρώτα κλειδιά για την ελευθερία.

Εισαγωγή

Η ζωή είναι ένα μεγάλο σχολείο και η φύση ο απόλυτος δάσκαλος, όμως χωρίς επίγνωση δεν μπορούμε να ακούσουμε αυτόν τον δάσκαλο. Η επίγνωση είναι η αρχή κάθε μάθησης.

Η μάθηση είναι η απάντηση στην απαίτηση για εξέλιξη, στην απαίτηση να μπορούμε να κάνουμε κάτι που πριν δεν μπορούσαμε. Η διαδικασία της μάθησης περιλαμβάνει και λάθη. Τα λάθη δεν αποτελούν πρόβλημα. Πρόβλημα είναι το να τα αγνοούμε ή να τα παρερμηνεύουμε. Για να διορθώσουμε κάποιο λάθος πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε πλήρη επίγνωση της ύπαρξης του. Τότε και μόνον τότε θα διορθωθεί το λάθος.

Ο συνηθισμένος τρόπος να μετράμε την πρόοδο μας στις ασκήσεις ή αθλήματα είναι να παρακολουθούμε τα αποτελέσματα που έχουμε. Αν κερδίζουμε τα παιχνίδια, αν βάζουμε τη μπάλα στο καλάθι, αν επιτυγχάνουμε τον στόχο μας, τότε τα πάντα δείχνουν να πηγαίνουν μια χαρά. Τα περισσότερα προβλήματα που έχουν περιγραφεί με σαφήνεια είναι εν μέρει λυμένα.

Συνολική Αίσθηση

Η επίγνωση δεν είναι μόνο διανοητική υπόθεση. Αν ήταν έτσι τα νήπια δεν θα μπορούσαν να μάθουν. Η επίγνωση δεν έχει να κάνει με την απλή κατανόηση εννοιών. Είναι μια μορφή ευαισθησίας ολόκληρου του σώματος.

Οι πιο πολλοί αθλητές έχουν τη δύναμη να δουν και να ξεπεράσουν τα σωματικά τους λάθη. Ο τρόπος που ακολουθεί όμως ο εσωτερικός αθλητής είναι η αύξηση της επίγνωσης όχι μόνο των σωματικών, αλλά και των διανοητικών και των συναισθηματικών του αδυναμιών. Για να κάνουμε κάτι τέτοιο πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να ταπεινωθούμε, να δούμε τον εαυτό μας για λίγο κάτω από ένα φως που μας κολακεύει λιγότερο απ’ όσο θα θέλαμε.

Τα σωματικά μας είναι ευκολότερο να τα δούμε σε σχέση με τις διανοητικές και συναισθηματικές μας αδυναμίες οι οποίες είναι πιο ανεπαίσθητες και δυσκολότερο να γίνουν αντιληπτές. Αν αρνούμαστε να δούμε τις πιο απλές σωματικές μας αδυναμίες, έστω και για λίγο, έχει ως σίγουρο αποτέλεσμα την άρνηση της επίγνωσης και των διανοητικών και των συναισθηματικών μας αδυναμιών. Είμαστε πιο πολύ ταυτισμένοι και θεωρούμε ταυτότητα μας τα διάφορα διανοητικά και συναισθηματικά μας χαρακτηριστικά.

Μη Αντίσταση

Αν πούμε σε κάποιον αθλητή ότι δείχνει λίγο αδέξιος μπορεί να εκνευριστεί λίγο, όμως αν του πούμε ότι φαίνεται ανόητος ή ανώριμος (κάτι που είναι διανοητική η συναισθηματική αδυναμία), το πιο πιθανόν είναι ότι θα εκνευριστεί περισσότερο και θα θέλει να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Αυτή η αμυντικότητα είναι ο πρωταρχικός μηχανισμός αντίστασης στην επίγνωση των σφαλμάτων. Ο εσωτερικός αθλητής δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του μια τέτοια αμυντικότητα. Είναι ένα πολύ μεγάλο βάρος που δεν θα τον αφήνει να κινείται άνετα και χαλαρά. Εφόσον θέλει να είναι εσωτερικός αθλητής θα πρέπει να εφαρμόσει μη αντίσταση στην επίγνωση.

Τα παιδιά είναι συνηθισμένα να κάνουν λάθη. Είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής τους. Όμως δεν προσπαθούν να αντισταθούν σε κάτι. Η διαδικασία επίγνωση, εξάσκηση, επιδιόρθωση είναι απόλυτα φυσική.

Συνήθειες

Πολλοί αθλητές έχουν «κάποια» επίγνωση για κάτι που κάνουν λανθασμένα κι έτσι προσπαθούν να τα διορθώσουν. Συχνά όμως, νοιώθουν άσχημα όταν προσπαθούν να κάνουν διορθώσεις που βασίζονται σε μια όχι και τόσο ξεκάθαρη επίγνωση κι έτσι στο τέλος καταλήγουν στα ίδια πρότυπα συμπεριφοράς στα οποία έχουν συνηθίσει.

Στον αθλητισμό, στις σχέσεις και σε άλλους τομείς της καθημερινής ζωής, μένουμε συχνά προσκολλημένοι στις παλιές μας συνήθειες για τον ίδιο λόγο: «τουλάχιστον τις έχουμε συνηθίσει». Τις παλιές συνήθειες που δεν μας εξυπηρετούν πια πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να τις εγκαταλείψουμε. Πρέπει να έχουμε ευελιξία στην προσαρμοστικότητα μας. Μερικές φορές προκύπτει σωματικός ή συναισθηματικός πόνος από την επίγνωση του λάθους και την δράση που χρειάζεται να κάνουμε. Όμως πρέπει να επιστρατεύσουμε όλα τα αποθέματα ψυχικής δύναμης μας για να ξεφύγουμε από συνήθειες που δεν μας εξυπηρετούν πια και να προσαρμοστούμε σε κάτι το οποίο μας εξυπηρετεί καλύτερα.

Πάμε Χειρότερα

Η επίγνωση δεν είναι πάντα ευχάριστη. Και ένα σίγουρο σημάδι αυξανόμενης επίγνωσης είναι το αίσθημα ότι πάμε χειρότερα. Αύξηση της επίγνωσης σε κάτι, οτιδήποτε, συχνά συνεπάγεται μια στιγμιαία μείωση της αυτοεκτίμησης, μια ρωγμή στην εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να κατανικήσουμε αυτή την εσωτερική αντίσταση για επίγνωση, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποφύγουμε την αποθάρρυνση και την απογοήτευση που κάνει πολλούς αθλητές να εγκαταλείψουν κάποιο άθλημα μόλις άρχισαν να γίνονται καλύτεροι, επειδή πίστευαν ότι «πήγαιναν χειρότερα».

Σταδιακά

Η επίγνωση, όπως και κάθε τι άλλο, υπόκειται στους νόμους της φύσης. Δεν είναι κάτι που γίνεται πραγματικότητα από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά έρχεται με μια φυσική σειρά, από κάτι πιο επιφανειακό σε κάτι βαθύτερο.

• Μια αθλήτρια καταδύσεων, μετά από την πρώτη της προσπάθεια, δεν είχε καμία επίγνωση του τι είχε κάνει λάθος, έτσι έπρεπε να βασιστεί αποκλειστικά στις παρατηρήσεις του προπονητή της.
• Μετά από αρκετές προσπάθειες και προπονήσεις ήταν σε θέση να πει τι είχε κάνει λάθος, αφού είχε τελειώσει την κατάδυση και τα λάθη είχαν ήδη γίνει.
• Μετά από λίγο καιρό προπόνησης, είχε καταφέρει να συνειδητοποιεί τα λάθη της κατά τη διάρκεια της κατάδυσης.
• Στο τέλος, σε μια της προσπάθεια, η επίγνωση της έγινε ένα με το σώμα, το μυαλό και τα συναισθήματα της πριν από την κατάδυση κι έτσι τα λάθη διορθώθηκαν πριν καν γίνουν.

Οι δάσκαλοι που καταλαβαίνουν την προοδευτική αύξηση της επίγνωσης δεν γίνονται ποτέ ανυπόμονοι απέναντι στους μαθητές τους. Ένας σώφρων δάσκαλος αντιλαμβάνεται ότι το να επισημαίνει στους μαθητές του τα λάθη τους είναι ένας περιορισμένος τρόπος επικοινωνίας που απευθύνεται μόνο στο μυαλό τους. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος, έτσι ώστε η πλήρης επίγνωση να διεισδύσει και στα τρία κέντρα δίνοντας και συναισθηματική ορμή και πνευματική διαύγεια και σωματική ικανότητα αλλαγής. Η συνειδητοποίηση του φυσικού ρυθμού ανάπτυξης της επίγνωσης, μας επιτρέπει να γίνουμε οι ίδιοι δάσκαλοι του εαυτού μας. Πρέπει να δώσουμε στον εαυτό μας τον κατάλληλο για εμάς χρόνο για να μπορέσουμε να διδαχτούμε από τα λάθη μας.

Βοηθήματα

Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα βοηθήματα, μπορούμε να κερδίσουμε χρόνο, έτσι ώστε να επιταχύνουμε την ανάπτυξη της ικανότητας επίγνωσης μας:

• Οι άλλοι μαθητές. Τα λάθη και οι επιτυχίες των άλλων αθλητών μπορούν να χρησιμεύσουν ως μαθήματα και πηγή έμπνευσης για εμάς. Οι λιγότερο προχωρημένοι αθλητές από εμάς, μας υπενθυμίζουν την πρόοδο που έχουμε κάνει. Οι πιο προχωρημένοι αθλητές από εμάς, μπορούν να χρησιμεύσουν ως παραδείγματα προς μίμηση.
• Οπτικοποίηση των Ικανοτήτων μας. Τίποτα δεν βοηθάει την ανάπτυξη της επίγνωσης με τόσο άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο, όσο το να δούμε σε βίντεο τις κινήσεις μας. Ακόμα και ένας καθρέφτης μπορεί να μας δείξει δυνατά και αδύνατα σημεία μας.
• Δάσκαλος. Το βίντεο μπορεί να μας δείξει πώς κινούμαστε, όμως μόνο ο δάσκαλος μπορεί να επισημάνει συγκεκριμένα λάθη που κάνουμε, βάζοντας τα σε σειρά αξιολόγησης.
• Υπερβολή. Αν δεν έχουμε πρόσβαση σε βίντεο ή δάσκαλο, μια τεχνική είναι να κάνουμε λάθη… σκόπιμα. Αυτό εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Πρώτον το λάθος γίνεται οφθαλμοφανές και η επίγνωση μας αυξάνεται αυτόματα. Δεύτερον τα λάθη γίνονται συνειδητά, προμελετημένα και ελεγχόμενα, άρα όχι άθελα κι έτσι μπορούν να διορθωθούν πολύ πιο εύκολα. Το εσκεμμένο λάθος παύει να είναι λάθος.

Εσωτερική Βάση

Η προετοιμασία είναι ο κυριότερος παράγοντας για την επιτυχία. Για την ακρίβεια, σχεδόν κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει ο καθένας μας στην προσωπική του άσκηση, μπορεί να εξηγηθεί ως αποτέλεσμα παράλειψης κάποιων απαραίτητων βημάτων στο παρελθόν, κάποιο αδύνατο σημείο στα θεμέλια μας. Ο λόγος που πολλοί συναντάμε δυσκολίες στην άσκηση μας είναι ότι ασχοληθήκαμε μόνο με την εκγύμναση του σώματος και ποτέ δεν διδαχθήκαμε πως να χτίσουμε μια εσωτερική βάση που να στηρίζεται στην ψυχή, στο μυαλό και τα συναισθήματα μας.

Η πλήρης προετοιμασία είναι το πιο δύσκολο αλλά και το πιο σημαντικό μέρος κάθε διαδικασίας εκμάθησης. Η κορυφή ενός παγόβουνου αντιπροσωπεύει τις σωματικές ικανότητες. Αυτό είναι που φαίνεται σε έναν αγώνα, στις εκφράσεις και στις εκδηλώσεις μας γενικά προς τα έξω. Όμως το μεγαλύτερο κομμάτι του παγόβουνου βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια, είναι αόρατο και αυτό είναι που αντιπροσωπεύει την προετοιμασία μας σε ψυχικές, διανοητικές και συναισθηματικές ικανότητες.

Δυσκολία

Μπορεί να φαίνεται πιο δύσκολο και να απαιτεί λίγο περισσότερο χρόνο να αναπτύξουμε όλες τις ικανότητες μαζί, όμως με αυτό τον τρόπο έχουμε την δυνατότητα να φτάσουμε πιο ψηλά. Αν αναπτύξουμε μόνο τις σωματικές ικανότητες θα φτάσουμε με σκαμπανεβάσματα μέχρι ενός σημείου το οποίο θα είναι χαμηλότερο από το μέγιστο δυναμικό μας απ’ ότι αν αναπτύσσαμε όλες τις ικανότητες μας. Αν δεν προετοιμαστούμε σωστά διατρέχουμε τον κίνδυνο να αποκτήσουμε κακές συνήθειες οι οποίες στην πορεία θα μας σαμποτάρουν συνεχώς.

Η λέξη «δυσκολία» δεν έχει κάποια απόλυτη ερμηνεία. Πάντα εξαρτάται από την προετοιμασία μας. Αν είμαστε καλά προετοιμασμένοι, τίποτα δεν θα μας φαίνεται δύσκολο. Αν στην πορεία της εξέλιξης στο άθλημα μας κάποια στιγμή αρχίσει να μας φαίνεται όλο και πιο δύσκολο, ας ξαναγυρίσουμε πίσω στην βασική εξάσκηση της εσωτερικής βάσης. Η αυξανόμενη δυσκολία είναι γενικά κοινό μοτίβο και το δεχόμαστε ως φυσιολογικό. Δεν είναι όμως το φυσικό μοτίβο, είναι μόνο μια αντανάκλαση της ανεπαρκούς προετοιμασίας.

«Αν είχα έξι ώρες για να κόψω ένα δένδρο, θα περνούσα τις τέσσερεις πρώτες ακονίζοντας το τσεκούρι μου». Αβραάμ Λίνκολν.

Δάσκαλος

Δεν μπορεί κανείς να έχει απαίτηση από αθλητές που κάνουν τα πρώτα τους βήματα να κατανοούν πλήρως την διαδικασία της προπόνησης, καθώς και την προετοιμασία που σχετίζεται μ’ αυτήν. Έτσι, ένας ευφυής και υπομονετικός δάσκαλος αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στην προπόνηση μας. Χρειάζεται η επιλογή μας να γίνει με μεγάλη προσοχή. Οι καλύτεροι οδηγοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν όλα τα δικά τους λάθη και να μπορούν να ανακαλύψουν και τα δικά μας. Μακριά από δασκάλους οι οποίοι μπορούν μεν να χτίσουν ομάδες νικητές αλλά που συγχρόνως καταπνίγουν βασικές έννοιες για τον αθλητισμό όπως χαρά και ελευθερία.

Επικοινωνία

Η διδασκαλία είναι επίσης η τέχνη της επικοινωνίας. Αν ένας δάσκαλος μπορεί να μεταδώσει στους μαθητές του μόνο το 20% απ’ όσα ξέρει, αυτός ο δάσκαλος θα πρέπει να θεωρείται λιγότερο αποτελεσματικός από κάποιον άλλον ο οποίος γνωρίζει τα μισά του πρώτου, αλλά μπορεί να μεταδώσει όλα όσα ξέρει. Το σημαντικότερο δεν είναι τι γνωρίζουν και τι μπορούν να κάνουν οι δάσκαλοι, αλλά τι γνωρίζουν και τι μπορούν να κάνουν οι μαθητές τους.

• Ένας καλός δάσκαλος μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα του μυαλού και να επικοινωνήσει με σαφήνεια ώστε ο μαθητής του να τον καταλάβει.
• Ένας τέλειος δάσκαλος μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα του σώματος δείχνοντας με πώς θα πρέπει να νοιώθει ο μαθητής του αν κάνει μια συγκεκριμένη ενέργεια με τον σωστό τρόπο.
• Ένας σπουδαίος δάσκαλος μιλά την γλώσσα των συναισθημάτων, εμπνέοντας και γεμίζοντας κίνητρα τους μαθητές του, διατηρώντας άσβεστη την αγάπη και τον έρωτα για το άθλημα τους.
• Ο μέγας δάσκαλος μπορεί να κάνει και τα τρία.

Παιδιά

Για τα παιδιά δεν παίζουν και τόση μεγάλη σημασία οι ικανότητες. Αυτό που προέχει να μάθουν είναι:

• Να αισθάνονται όμορφα με το σώμα τους.
• Να νοιώθουν την επιτυχία στις πρώτες τους προσπάθειες, θεωρώντας δεδομένο ότι θα ξεκινήσουν από σχετικά εύκολους στόχους.
• Να γνωρίζουν τη χαρά της ενεργούς κίνησης που απορρέει από την πραγματοποίηση κάποιου απ’ αυτούς τους στόχους.
• Να αναπτύσσουν την αυτοπεποίθηση τους χάρη στην εμπειρία της επιτυχημένης ολοκλήρωσης των προσπαθειών τους.

Η επιτυχία δεν θα πρέπει να μετριέται σύμφωνα με τους στόχους ή τις φιλοδοξίες των γονιών, αλλά από το ακτινοβόλο χαμόγελο του παιδιού.

Ένα καλό περιβάλλον εκμάθησης για ένα μικρό παιδί είναι μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από συνομήλικα παιδιά, άλλα πιο επιδέξια και άλλα λιγότερο.

Το παιχνίδι σε μικρή ηλικία μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να προετοιμαστεί για την μετέπειτα ανάπτυξη του. Το παιχνίδι όμως θα πρέπει να κάνει το παιδί να αισθάνεται όμορφα χωρίς να υποθάλπει την εντατικοποίηση.

Αν τα παιδιά έχουν κίνητρα και είναι καλά προετοιμασμένα, θα τους πάρει μόνο πέντε με έξι χρόνια σοβαρής εξάσκησης για να πλησιάσουν το υψηλότερο σημείο των δυνατοτήτων τους.

Μια ξαφνική επιτυχία συνήθως παίρνει δέκα χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Ανώνυμος

Video

Κίνητρο

Οποιοδήποτε κι αν είναι το ταξίδι μας, είτε στον αθλητισμό, είτε στην καθημερινή ζωή, για να μπορέσουμε να κινηθούμε χρειάζεται να έχουμε στην διάθεση μας επαρκές ψυχικό καύσιμο, ένα κίνητρο που μας σπρώχνει με μεγάλη ταχύτητα προς τους στόχους μας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από έναν άνθρωπο που έχει κίνητρα. Όλοι μας έχουμε ακούσει ιστορίες για ανίσχυρους ανθρώπους οι οποίοι όμως έκαναν θαύματα χάρη στα κίνητρα τους.

Η ψυχική ενέργεια που αντλείται από τα κίνητρα, είναι αυτή που βοηθάει τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων να ξεπεράσουν το «φράγμα του πόνου» όταν τα αποθέματα τους σε σωματική ενέργεια έχουν πια εξαντληθεί. Η ύπαρξη έμπνευσης και κινήτρων μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη νίκη και την ήττα, στην επιτυχία και την αποτυχία, τη ζωή και τον θάνατο.

Αυτοπειθαρχία

Όλοι αναγνωρίζουμε τη σημασία της αυτοπειθαρχίας, πιστεύοντας όμως ότι η πειθαρχία σημαίνει να κάνουμε πράγματα τα οποία δεν μας αρέσουν ιδιαίτερα. Όταν όμως έχουμε ισχυρά κίνητρα, νοιώθουμε τόσο εμπνευσμένοι που ούτε καν σκεφτόμαστε την πειθαρχία. Η δύναμη της ψυχικής ενέργειας μπορεί να κάνει θαύματα μόλις απελευθερωθεί. Συντρίβει όλα τα εμπόδια – εμπόδια είναι όλα εκείνα για τα οποία ανησυχούμε όταν έχουμε πάρει τον βλέμμα μας από τον αρχικό μας στόχο.

Επιλογή

Στην καθημερινή ζωή δεν χρειαζόμαστε πολλά κίνητρα για να φέρουμε σε πέρας μικροδουλειές. Ο κόσμος του αθλητισμού όμως απαιτεί από εμάς πολύ περισσότερα.

Οι πιο πολλοί αναφερόμαστε στην ύπαρξη κινήτρων με παθητικό τρόπο, σαν να είναι κάτι το οποίο βρίσκεται έξω από τον έλεγχο μας. Αυτό είναι θέμα επιλογής. Εμείς θα επιλέξουμε. Όλα τα κίνητρα που μπορεί ποτέ να χρειαστούμε βρίσκονται μέσα μας. Η ύπαρξη κινήτρων, ακόμα και η ανάπτυξη κινήτρων είναι η ικανότητα να φυσάμε εμείς οι ίδιοι τον αέρα στα πανιά μας.

Όταν ήμασταν μωρά, η ύπαρξη κινήτρων ήταν φυσική και συνεχής. Όλα μας φαίνονταν ενδιαφέροντα. Τα κίνητρα που μας έδιναν την ώθηση να κινηθούμε, να εξερευνήσουμε και να μεγαλώσουμε τα είχαμε ενσωματωμένα μέσα μας. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε, το έχουμε ήδη.

Αυτοαντίληψη

Όλοι έχουν δίκιο: και εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν και εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν. Ο όρος αυτοεκπληρούμενη προφητεία αναφέρεται σε ένα συνηθισμένο ψυχολογικό φαινόμενο, το ότι η εξέλιξη μας είναι συνήθως ανάλογη των προσδοκιών μας. Αν έχουμε την προσδοκία και πιστεύουμε ότι είμαστε καλοί σε κάτι, οτιδήποτε, θέτουμε σε κίνηση ψυχολογικές διαδικασίες που είναι ικανές να κάνουν τις προσδοκίες μας πραγματικότητα.

Όταν ήμασταν μικροί νοιώθαμε ότι μπορούσαμε να μάθουμε τα πάντα. Καθώς μεγαλώναμε όμως, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι είμαστε περιορίζουμε τις δυνατότητες μας επειδή άλλοτε μας επαινούσαν για κάποια πράγματα και άλλοτε μας έψεγαν για άλλα. Η αυτοαντίληψη είναι μια αίσθηση που την μάθαμε (μας μάθανε βασικά) πριν από πάρα πολύ καιρό και η οποία επισκιάζει κάθε μας ενασχόληση, μέχρι τη στιγμή που θα καταφέρουμε να την δούμε στο σωστό της μέγεθος και να την ξεπεράσουμε. Και για να μπορέσουμε να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, χρειάζεται να δούμε τον εαυτό μας ως κάτι μεγαλύτερο από αυτό που τώρα είναι. Η αυτοπεποίθηση ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα θα μας βοηθήσει να κάνουμε πράγματα που είναι σχεδόν αδύνατα.

Εξωπραγματική Αυτοαντίληψη

Είναι προφανές ότι η χαμηλή αυτοαντίληψη περιορίζει τα επιτεύγματα μας, από την άλλη όμως, μια εξωπραγματικά υψηλή αυτοαντίληψη έχει κι αυτή τα δικά της προβλήματα. Τα μικρά παιδιά που επαινούνται συνεχώς για το παραμικρό, συνηθίζουν στα εγκώμια επειδή αυτά αντιπροσωπεύουν την θετική προσοχή που λαχταρούν όλα τα παιδιά, όμως η σκοτεινή πλευρά της κατάστασης αυτής είναι ότι η αίσθηση της ατομικής τους αξίας εξαρτάται αρχικά από τα εγκώμια και έπειτα από τις προσδοκίες των άλλων γι’ αυτούς οι οποίες τελικά μπορεί να γίνουν ασφυκτικές, μιας και δεν θέλουν να απογοητεύσουν τους άλλους.

Ανύπαρκτη Αυτοαντίληψη

H εξωπραγματική αυτοαντίληψη, είναι χαμηλή είτε είναι ψηλή, δημιουργεί προβλήματα. Η καλύτερη αυτοαντίληψη είναι αυτή που δεν υπάρχει. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα σπίτι που δεν τα φορτώνουν με υπερβολικούς επαίνους ή προσδοκίες, σχηματίζουν μια ρεαλιστική, πειραματική και αδιάλειπτη προσέγγιση απέναντι στις δραστηριότητες τους, δίχως κάποια αδικαιολόγητη ψυχική πίεση. Εξερευνούν τη ζωή και επιτυγχάνουν τους στόχους τους χάρη σε μια φυσική και ενστικτώδη αίσθηση περιέργειας και εσωτερικής ικανοποίησης, χωρίς να εξαρτώνται από εξωτερικές επικρίσεις, επιβραβεύσεις, ή προσδοκίες. Πραγματοποιούν τα όνειρα τους με το δικό τους ρυθμό, απολαμβάνοντας την προσπάθεια, δίχως να τα καταλαμβάνει υπερβολικό άγχος.

Πραγματική Αυτοαντίληψη

Η ανάπτυξη μιας αυτοαντίληψης που να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα είναι η κυριότερη αρχή στην διδασκαλία διαφόρων εγχειρημάτων, ακόμα και παράτολμων, όπως είναι το πέρασμα μέσα από τη φωτιά ή η ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο.

Η πραγματική αυτοαντίληψη θα μας ωθήσει να θελήσουμε να μπούμε σε ένα μονοπάτι για να καταφέρουμε οτιδήποτε. Πριν το πετύχουμε και όσο είμαστε ακόμα στην αρχή του μονοπατιού προς τον στόχο μας, τα λόγια που λέμε με τον εαυτό μας ότι «το έχουμε» βοηθούν. Η οπτικοποίηση της ικανότητας μας να το εκτελούμε (το να βλέπουμε νοερά δηλαδή τον εαυτό μας να εκτελεί κάποιες ασκήσεις) βοηθά ακόμα περισσότερο.

Ο νόμος της φυσικής εξέλιξης είναι ισχυρότερος από κάθε αυτοαντίληψη. Αν εξασκούμαστε σταθερά, είναι σίγουρο ότι θα βελτιωθούμε.

Βοηθήματα

Σημαντικά βοηθήματα στην προσπάθεια ενός αθλητή να πετύχει κάτι που επιθυμεί, είναι τρεις σημαντικές δεξιότητες ζωής οι οποίες διδάσκονται από την «Ακαδημία Δεξιοτήτων Ζωής» στην παρούσα ιστοσελίδα:

1. Τα δέκα συστατικά του τρόπου σκέψης των επιτυχημένων
2. Η επιστήμη της συνεχούς εξέλιξης
3. Η επιστήμη της συνεχούς αύξησης της προσωπικής μας ενέργειας

Εστίαση

Όποτε συμβαίνει κάτι που δεν μας αρέσει, οργιζόμαστε, απογοητευόμαστε και διάφορα άλλα συναισθήματα. Μπορεί να φαίνεται ότι η πηγή των ενοχλήσεων μας είναι τα διάφορα πράγματα που πάνε στραβά στον έξω κόσμο, αλλά αν ερευνήσουμε προσεκτικά τα μοτίβα συμπεριφοράς μας, θα δούμε ότι η ρίζα της δυσφορίας μας είναι η αντίσταση του μυαλού μας στις διάφορες καταστάσεις που μας περιβάλλουν. Το να αποδιώχνουμε τις σκέψεις που μας αποσπούν την προσοχή δεν είναι πάντα εύκολο.

Οι εσωτερικοί αθλητές όμως, όποιος κι αν είναι ο τομέας με τον οποίον ασχολούνται, έχουν μάθει να επικεντρώνουν την προσοχή τους σε αυτό που κάθε φορά έχουν να αντιμετωπίσουν άμεσα, την επόμενη ρίψη, το επόμενο άλμα, την επόμενη άσκηση. Παρόλο που οι σκέψεις δεν σταματούν να πηγαινοέρχονται η προσοχή του εσωτερικού αθλητή παραμένει ελεύθερη από περισπάσεις και εστιάζεται στο εδώ και τώρα. Αυτή η «πρακτική της παρούσας στιγμή» πιθανότατα είναι ένα από τα πιο μεγάλα οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από κάθε μορφή άσκησης.

Ροή

Οι αθλητές μπορεί να έχουν προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή, αλλά όταν βρίσκονται εν δράσει νοιώθουν τη δύναμη της στιγμής. Οι αθλητές που επιτυγχάνουν εστιασμένη προσοχή νοιώθουν απόλυτα ενεργητικοί, απόλυτα παρόντες. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται «ροή». Έχει επίσης αποκαλεστεί ότι βρίσκονται στη «ζώνη».

Όταν οι αθλητές νοιώθουν αυτή την απόλυτη προσοχή, γνωρίζουν καλά ότι δεν θα αποτύχουν. Η άσκηση είναι το καλύτερο σχολείο για την εστιασμένη προσοχή, επειδή απαιτεί την πλήρη προσοχή μας στο παρόν. Οι εσωτερικοί αθλητές που επεκτείνουν την ικανότητα αυτή μέχρι το σημείο να μπορούν ανά πάσα στιγμή να βρίσκονται σε «ροή», εξυψώνουν και το επίπεδο της καθημερινής τους ζωής.

Φόβος Αποτυχίας

Η αποτυχία είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της μαθησιακής διαδικασίας, ένας φυσικός οδοδείκτης, ένας οδηγός, ένα βοήθημα για την περαιτέρω εξέλιξη. Ο φόβος παράγει συναισθηματική ένταση, η ένταση εμποδίζει τη ροή του αίματος, επιβραδύνει τα αντανακλαστικά, προκαλεί πολλές και μικρές αναπνοές, προκαλεί μυϊκές εντάσεις. Όλες αυτές οι αλλαγές εμποδίζουν τις αποτελεσματικές κινήσεις και συνεπάγεται πιθανή αποτυχία. Ο φόβος της αποτυχίας δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί σε αυτό που φοβόμασταν περισσότερο. Για να σπάσουμε τον κύκλο αυτό πρέπει να κάνουμε ανακωχή με την αποτυχία, επειδή ουσιαστικά δεν είναι εχθρός μας. Ούτε και πρέπει από την άλλη να την ανεχόμαστε.

Πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε την αποτυχία και να την χρησιμοποιούμε προς όφελος μας. Κάθε φορά που μαθαίνουμε κάτι ας δίνουμε στον εαυτό μας την πολυτέλεια να κάνει είκοσι λάθη. Ας αποτύχουμε συνειδητά μόνο και μόνο για να είμαστε χαλαροί και να έχουμε μια ισορροπημένη προοπτική. Αν μπορούμε να κάνουμε τον εαυτό μας να αποτύχει, τότε σίγουρα μπορούμε να τον κάνουμε και να επιτύχει. Ας κάνουμε σκόπιμα αποτυχίες. Ας κάνουμε λάθη που κανονικά θα φοβόμασταν να κάνουμε. Ας διασκεδάσουμε την αποτυχία για να δούμε αν θα πέσει ο ουρανός πάνω στο κεφάλι μας. Σύντομα θα αρχίσουμε να βελτιωνόμαστε «κατά λάθος».

Συναισθηματική Χαλάρωση

Οι εσωτερικοί αθλητές δεν αρνούνται, ούτε καταπιέζουν τα συναισθήματα τους, απλά μαθαίνουν να παραμένουν ήρεμοι ακόμη και κάτω από αγχωτικές συνθήκες.

Η τέχνη της χαλάρωσης διδάσκεται. Το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης στην τέχνη της χαλάρωσης επιβεβαιώνεται με ειδικές συσκευές οι οποίες μετρούν εντάσεις, στην προκειμένη περίπτωση ο ηλεκτροδερμογράφος (GSR – Galvanic Skin Resistance) είναι η συσκευή που μετρά συναισθηματικό στρες. Μόνο με την βοήθεια της συσκευής αυτής μπορεί κάποιος να εκπαιδευτεί να μπορεί να παραμείνει ήρεμος ακόμα και κάτω από αγχωτικές καταστάσεις, ιδιαίτερα συναισθηματικές.

Αναπνοή

Βασικός παράγοντας για κάθε είδους έμπνευση είναι η αναπνοή – άλλωστε και οι δύο αυτές λέξεις, εμπνέω και αναπνέω, πηγάζουν από την ίδια ρίζα. Η γνώση του να αναπνέουμε σωστά, μπορεί να μας δώσει την ικανότητα να αντλούμε έμπνευση μέσα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο φυσικός αθλητής, όπως και ένα παιδί, αναπνέει με φυσικό τρόπο. Για να μπορούμε να κατανοούμε την συναισθηματική μας κατάσταση και την κρατάμε υπό τον έλεγχο μας, είναι απαραίτητο να ελέγχουμε συνειδητά την αναπνοή μας.

Οι δάσκαλοι του ζεν και όσοι ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες δίνουν μεγάλη έμφαση στον σωστό τρόπο αναπνοής. Η αναπνοή είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του σώματος και του μυαλού. Η αναπνοή είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο ζωικό ή εκούσιο νευρικό σύστημα και στο φυτικό ή αυτόνομο νευρικό σύστημα.

Όταν είμαστε χαλαροί και εστιάζουμε την προσοχή μας στην σωστή αναπνοή μας, εμποδίζουμε την εμφάνιση άγχους (το οποίο είναι υπεύθυνο για την εμφάνιση έντασης σε οποιοδήποτε επίπεδο) και αυτό μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε και να ενεργούμε πολύ πιο αποτελεσματικά.

Εσωτερική Παρατήρηση

O νόμος της προσαρμογής μας υπενθυμίζει ότι «στη ζωή αναπτύσσεται καθετί που είναι απαραίτητο». Απόρροια της αρχής αυτής είναι ότι καθετί που μένει αχρησιμοποίητο, με τον καιρό αχρηστεύεται. Για παράδειγμα όταν δεν χρησιμοποιούμε κάποιον μυ, αυτός σταδιακά ατροφεί. Το ίδιο συμβαίνει και σχετικά με τις συνήθειες που έχουμε όσον αφορά τις συναισθηματικές μας αντιδράσεις. Με τον να μην τις χρησιμοποιούμε τις αχρηστεύουμε.

Η παρατήρηση είναι μια επίκτητη ικανότητα η οποία περιλαμβάνει την αναγνώριση των παλιών μας συνηθειών και κατ’ επέκταση την αποδέσμευση μας απ’ αυτές. Το να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη κάποιου συναισθηματικού εμποδίου (φοβάμαι, είμαι θυμωμένος) είναι εποικοδομητικό. Το να επικεντρωνόμαστε όμως σ’ αυτό το εμπόδιο, συχνά δραματοποιώντας το, δημιουργεί ανεπιθύμητες συνήθειες. Και πάλι με την βοήθεια του ηλεκτροδερμογράφου που μετρά συναισθηματική ένταση, μπορούμε να εκπαιδευτούμε να βιώνουμε τα συναισθήματα μας μεν, αλλά πιο χαλαροί, τόσο που αυτά στην ουσία να μην έχουν καμιά ουσιαστική επιρροή στην εκτέλεση των ασκήσεων μας.

Πρέπει να μάθουμε να δρούμε και όχι απλά να αντιδρούμε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι απλά μια αλλαγή στις συνήθειες μας.

Το Ορατό Μέσο

Το μυαλό και τα συναισθήματα μας που έχουν την τάση να προβάλλουν αντίσταση στην αλλαγή είναι δύσκολο να τα παρατηρήσουμε. Το σώμα όμως είναι ένα ιδανικό και ιδιαίτερα ορατό μέσο για να μπορούμε να παρατηρούμε για να μπορούμε να έχουμε μέτρο σύγκρισης σε όλη την διαδικασία εξέλιξης και μετασχηματισμού μας.

Εκτός αυτού, όταν ασκούμε το σώμα μας με θετικό τρόπο, η άσκηση αυτή βοηθά και το μυαλό και τα συναισθήματα μας. Επίσης όταν ξεκουράζουμε το σώμα μας και απελευθερώνουμε την ένταση, αυτή η αλλαγή καθρεφτίζεται και στο μυαλό και στα συναισθήματα μας.

Η συνειδητή σωματική προπόνηση χρησιμοποιεί το ορατό για να διαπλάσει το αόρατο.

Η Αλλαγή

Τα σώματα μας είναι εύπλαστα. Σμιλεύονται από το πέρασμα του χρόνου σύμφωνα με τις καθημερινές μας συνήθειες άσκησης, διατροφής και σκέψης. Η αλλαγή μπορεί να έρθει αργά, αλλά θα έρθει (σύμφωνα με τον νόμο της προσαρμογής). Η άσκηση των εσωτερικών αθλητών περιλαμβάνει επιπλέον και την ευθυγράμμιση του σχήματος και των κινήσεων του σώματος με τους νόμους της φύσης.

Καθώς περνούμε σε κάποια νέα συνήθεια διατροφής, άσκησης ή διαβίωσης, η αρχική περίοδος μπορεί να κρατήσει από μία έως έξι εβδομάδες ή και περισσότερο. Όταν τελειώσει το διάστημα αυτό θα έχουμε προσαρμοστεί στη νέα αυτή συνήθεια. Η περίοδος όμως σταθεροποίησης διαρκεί από τρείς έως έξι μήνες. Σ’ αυτό το διάστημα έχει πολύ μεγάλη σημασία να διατηρήσουμε την επιθυμία, τα κίνητρα και την αποφασιστικότητα μας, κρατώντας ζωντανό τον στόχο μέσα μας και εμπνεόμενοι απ’ αυτόν. Αν η λαχτάρα για αλλαγή δεν παραμείνει ζωντανή, το σώμα και το μυαλό μας θα επανέλθουν στα παλιά γνωστά μοτίβα. Όταν όμως βλέπουμε καθαρά αυτό που πρέπει να γίνει και έχουμε μια ρεαλιστική αίσθηση της πρόκλησης που εμπεριέχεται στην αλλαγή που επιθυμούμε, έχουμε πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουμε.

Διατροφή

Ο λόγος για τον οποίο πολλοί από εμάς χρειάζεται να αλλάξουμε συνήθειες διατροφής είναι επειδή κατά κανόνα αυτά που μας μάθανε είναι λάθος. Τρώμε πάρα πολλά από εκείνα που δεν μας εξυπηρετούν και όχι αρκετά από εκείνα που μας εξυπηρετούν.

Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις λειτουργίες των νόμων της φύσης. Αν τρώμε λανθασμένα, κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να πληρώσουμε το αναπόφευκτο τίμημα. Μπορεί η στιγμή αυτή να μην είναι σήμερα ή ακόμα και αύριο, όμως στο τέλος όλοι μας θερίζουμε τα αποτελέσματα των διαιτητικών συνηθειών μας.

Δεν είναι εύκολο να κάνουμε μια σωστή διατροφή επειδή είμαστε εξαρτημένοι από τις συνήθειες λανθασμένης διατροφής. Η αντιφλεγμονώδης διατροφή την οποία έχουμε συζητήσει στο προηγούμενο άρθρο είναι αυτή που εξυπηρετεί περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη και την υγεία μας και τα αποτελέσματα τα οποία θέλουμε να επιτύχουμε στην άθληση μας.

Η γνώση όμως της σωστής διατροφής δεν είναι αρκετή. Αυτό που χρειάζεται είναι να δράσουμε. Αυτό που χρειάζεται είναι να εφαρμόσουμε τη σωστή διατροφή στην πράξη.

Τα Τέσσερα Στοιχεία

Αυτό που αποκαλούμε σωματικό ταλέντο αποτελείται από τέσσερα βασικά στοιχεία:

1. Δύναμη
2. Ευλυγισία
3. Ευαισθησία
4. Αντοχή

Όμως το βασικό κλειδί που ανοίγει την πόρτα σε κάθε ένα από τα τέσσερα στοιχεία που χτίζουν το σωματικό ταλέντο είναι η χαλάρωση.

Χαλάρωση

Η χαλάρωση ενισχύει και τη δύναμη και την ευλυγισία και την αντοχή και την ευαισθησία. Μελέτες πάνω στην αποδοτικότητα της κίνησης που έγιναν σε αρκετά πανεπιστήμια, έδειξαν ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να σπαταλούν επιπρόσθετη προσπάθεια και περιττή μυϊκή ένταση ακόμα και στις απλούστερες κινήσεις (πχ όταν σηκώνουν ένα πιρούνι, όταν κρατούν ένα βιβλίο, όταν κάθονται σε μία καρέκλα). Όσοι μελετήθηκαν δεν χρησιμοποιούσαν τις μυϊκές ομάδες της κάθε κίνησης περισσότερο απ’ όσο έπρεπε, έβαζαν ένταση και σε μυς οι οποία δεν είχαν καμία σχέση με την κίνηση που εκτελούσαν.

Καθώς εγκλιματίζεται κάποιος με τη χαλάρωση, η οποία είναι μια αίσθηση άνεσης τόσο στην ακινησία, όσο και στην κίνηση, αρχίζει παράλληλα να παρατηρεί κάθε ίχνος χρόνιας έντασης και στο τέλος αποκτά την δυνατότητα να ελευθερωθεί. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα γιγάντιο βήμα στο μονοπάτι του εσωτερικού αθλητή.

Δείκτης

Οι περισσότεροι από εμάς κουβαλάμε τόσες πολλές ανεπαίσθητες εντάσεις για πολλά χρόνια που έχουμε ξεχάσει πώς είναι η πραγματική χαλάρωση. Δεν είναι απλά μια παροδική κατάσταση η οποία επιτυγχάνεται με την διάλυση συγκεντρωμένων κόμπων ενέργειας. Είναι μια συνεχής και ταυτόχρονα ευχάριστη αίσθηση μυϊκής απελευθέρωσης και υψηλής ενέργειας.

Η χαλάρωση είναι η καλύτερη ένδειξη της ευεξίας ολόκληρου του σώματος. Ο βαθμός χαλάρωσης στο σωματικό, συναισθηματικό και διανοητικό επίπεδο, αντανακλά με ακρίβεια την εμπιστοσύνη που έχει κάποιος στους φυσικούς νόμους και το επίπεδο ευθυγράμμισης του μ’ αυτούς. Όταν είμαστε πραγματικά χαλαρωμένοι, συγκεντρωμένοι, ήρεμοι, το μυαλό ξεκουράζεται, τα συναισθήματα ρέουν καθαρά και το σώμα παραδίνεται στους νόμους της φύσης.

Η χαλάρωση αναλύεται λίγο περισσότερο στον πυλώνα του τρόπου σκέψης, στο κεφάλαιο που σχετίζεται με την αποτελεσματική διαχείριση της προσωπικής ενέργειας, επειδή είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο, όχι μόνο στην άθληση, αλλά και γενικότερα.

Ευθεία Στάση

Οι μακροχρόνια συσσωρευμένες μυϊκές εντάσεις καταλήγουν να σπαταλούμε μεγάλα ποσά ενέργειας, αφού απαιτείται μονίμως μυϊκή προσπάθεια για την διατήρηση του σώματος σε ευθεία στάση. Η αδιάκοπη σωματική πίεση μπορεί να περνάει απαρατήρητη επειδή με τον καιρό την συνηθίζουμε, όμως έχει ως αποτέλεσμα μια χρόνια αίσθηση ενόχλησης, συνεχόμενες μεταπτώσεις και σπασμωδικές κινήσεις του σώματος, νευρικότητα, ακόμα και εριστικότητα.

Οι συσσωρευμένες εντάσεις προξενούν σκλήρυνση του συνδετικού ιστού και μείωση της κυκλοφορίας του αίματος, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα περιορισμένη ευκινησία ή ακόμα και δυσκαμψία.

Τεχνικές Μασάζ

Πολλές τεχνικές μασάζ και εκγύμνασης του σώματος μπορούν να βοηθήσουν τις συνειδητές προσπάθειες μας για ευθυγράμμιση και χαλάρωση του σώματος.

Αν ο συνδετικός ιστός μας έχει συσταλεί ως αποτέλεσμα κάποιας χρόνιας έντασης, δεν ωφελεί ιδιαίτερα η «προσπάθεια» να έχουμε καλή στάση, επειδή μόλις χαλαρώσουμε ο ιστός θα τραβήξει τα μέρη του σώματος μας πίσω στην λάθος θέση που έχουν συνηθίσει. Σε πολλές περιπτώσεις, το απλό μασάζ με πίεση και μαλάξεις που χαλαρώνει προσωρινά δεν είναι αρκετό. Γι’ αυτό λοιπόν, είναι μεγάλη η χρησιμότητα της χειροπρακτικής, καθώς και του μασάζ των ιστών το οποίο λειτουργεί επιμηκύνοντας την περιτονία ή τον συνδετικό ιστό γύρω από τους μυς για πιο μακροχρόνια αποτελέσματα.

Υπέρυθρη Ακτινοβολία

Χρήσιμη επίσης και σημαντική είναι η βοήθεια της υπέρυθρης ακτινοβολίας μακρών κυμάτων η οποία εκπέμπεται από συγκεκριμένα ορυκτά (πχ νεφρίτης, τουρμαλίνη, αμέθυστος), τα οποία θερμαίνονται, τόσο σε απλούς τάπητες οι οποίοι αποτελούνται από διάφορα είδη ορυκτών και χρησιμοποιούνται ως απλά θερμαινόμενα στρώματα πάνω στα οποία ξαπλώνει κανείς, καθώς και σε κρεβάτια μασάζ που χρησιμοποιούν θερμαινόμενες πέτρες ορυκτών οι οποίες κάνουν και διαθερμία και ανεβοκατεβαίνουν πάνω-κάτω στη σπονδυλική στήλη τεντώνοντας την σπονδυλική στήλη και επαναφέροντας τους σπονδύλους στην φυσιολογική απόσταση μεταξύ τους, προκαλώντας έτσι αποσυμφόρηση των πιέσεων που δέχονται τα νεύρα που εξέρχονται από τους σπονδύλους.

Η υπέρυθρη ακτινοβολία μακρών κυμάτων που εκπέμπεται από συγκεκριμένα ορυκτά, προκαλεί βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, βελτίωση της κυκλοφορίας του λεμφικού συστήματος, εκπομπή αρνητικών ιόντων, ήπια μαγνητική ενέργεια και ισχυρή χαλαρωτική επίδραση όχι μόνο των μυών αλλά και του συνδετικού ιστού.

Αιώρηση

Ο πιο απλός τρόπος να ισορροπήσουμε τις δυνάμεις της έντασης γύρω από την σπονδυλική στήλη και τη φροντίδα της ευθείας στάσης είναι να αιωρούμαστε. Κάθε πρωί και κάθε βράδυ μπορούμε να κρεμόμαστε από ένα αυτοσχέδιο μονόζυγο που να μπορεί να αντέξει εύκολα το βάρος μας από τριάντα δευτερόλεπτα έως δέκα λεπτά, νοιώθοντας τις αρθρώσεις μας να ανοίγουν και την ραχοκοκαλιά μας να τεντώνεται απαλά.

1 Δύναμη

Η «δύναμη» είναι κάτι παραπάνω από την ικανότητα να συστέλλουμε τον μυϊκό ιστό. Είναι η συνολική ικανότητα να ελέγχουμε την κίνηση. Ο καθένας μας γνωρίζει ότι η δύναμη είναι ένα από τα πρωτεύοντα στοιχεία του σωματικού ταλέντου. Αυτό που πολλοί από εμάς μπορεί να μην έχουν σκεφτεί είναι το πώς να χρησιμοποιούν τη δύναμη σωστά, σε ισορροπία με τη χαλάρωση.

Πολλοί αθλητές που ασκούνται εντατικά για να αποκτήσουμε περισσότερη δύναμη αναπτύσσοντας μεγάλους δυνατούς μύες, ουσιαστικά έχουν μειωμένη δύναμη επειδή την περισσότερη ώρα είναι σφιγμένοι αφού δεν έχουν «εκπαιδεύσει» τις κατάλληλες μυϊκές ομάδες να χαλαρώνουν όταν πρέπει, κάτι που είναι εντελώς απαραίτητο. Έτσι λοιπόν δεν μπορούν να χτυπήσουν, να τρέξουν, να πηδήξουν, ή να αντιδράσουν τόσο καλά όσο θα ήθελαν ή όσο θα μπορούσαν.

Διάφοροι μέθοδοι ασκήσεων δίνουν έμφαση στην χαλάρωση κατά-την-κίνηση ως έναν αντικειμενικό στόχο. Υπάρχουν απλές ασκήσεις στις οποίες μπορεί κάποιος να εξασκηθεί για να νοιώσει την αίσθηση της χαλαρής δύναμης σε κίνηση. Κάποιες έχουν τη ρίζα τους στο αϊκίντο και το τάϊ-τσι.

Βρέφη – Γάτες

Μια μελέτη σύγκρινε τις κινητικές ικανότητες μωρών ηλικίας έξι μηνών με εκείνες μερικών επαγγελματιών παικτών ράγκμπι. Οι αθλητές προσπάθησαν να αντιγράψουν κάθε κίνηση και στάση του κορμιού των μωρών επί δέκα λεπτά δίχως παύση. Κανείς τους δεν άντεξε. Μέσα σε λίγα λεπτά είχαν όλοι τους καταρρεύσει από την εξάντληση.

Η ενεργός δύναμη είναι η ικανότητα να χαλαρώνουμε τις κατάλληλες μυϊκές ομάδες, όταν δεν χρησιμοποιούνται και όταν χρησιμοποιούνται κάποιες άλλες σε μία κίνηση. Η μη κατοχή της ικανότητας αυτή και η χρήση μυϊκών ομάδων που δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας κίνησης ονομάζεται επιστημονικά δυσπόνεση. Οι μπόντι-μπίλντερς μπορεί χάρη στα βάρη που σηκώνουν να μοιάζουν εξαιρετικά δυνατοί, αλλά όσον αφορά την οικονομία της δύναμης δεν τα πάνε καλά.

Οι γάτες μπορεί να μην έχουν πολλούς μύες, αλλά παρόλα αυτά μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον αθλητή που να ανταγωνίζεται τις ικανότητες τους;

2 Ευλυγισία

Το ευλύγιστο σώμα αποτελεί αντανάκλαση ενός ήρεμου μυαλού. Η δυσφορία και η δυσκαμψία στις αρθρώσεις, ενοχλήσεις, πόνοι, μειωμένη κυκλοφορία και αρθριτικά είναι το τελικό αποτέλεσμα χρόνια συσσωρευμένων εντάσεων τις οποίες αφήσαμε και δεν ελέγξαμε.

Χρειάζεται να παρατηρούμε τις εντάσεις στη γένεση τους και να χρησιμοποιούμε τις κατάλληλες μεθόδους για να τις διαλύουμε – γι’ αυτό βέβαια χρειάζεται να αναπτύξουμε την ευαισθησία την οποία θα δούμε στη συνέχεια.

Διατάσεις

Οι διατατικές ασκήσεις είναι μια διορθωτική δραστηριότητα που βοηθά στην επαναφορά της έντασης σε χαλάρωση. Οι διατατικές ασκήσεις θα πρέπει να είναι χαλαρές και έξυπνες. Μια καλή συνταγή για διατήρηση ευλυγισίας είναι τρία μέρη χαλάρωση και ένα μέρος τέντωμα. Αν ζητήσουμε από το σώμα μας να γίνει πιο ευλύγιστο εκείνο θα το κάνει, αρκεί να του το ζητήσουμε ευγενικά.

• Δεν χρειάζεται να ζητήσουμε συμβουλές άλλων σ’ αυτό. Εμείς είμαστε ο ειδικός στο σώμα μας. Εμείς γνωρίζουμε περισσότερα από οποιονδήποτε ειδήμονα σχετικά με το που ακριβώς και μέχρι ποιο σημείο χρειάζεται να τεντωθούμε.
• Οι διατατικές ασκήσεις θα πρέπει να μας δίνουν μια όμορφη αίσθηση, όπως όταν τεντωνόμαστε μετά τον ύπνο. Χρειάζεται να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην ευχαρίστηση και τον πόνο.
• Να τεντωνόμαστε λίγο αλλά να το κάνουμε δύο φορές την ημέρα. Είναι προτιμότερα τρία ή τέσσερα λεπτά χαλαρών διατατικών ασκήσεων δύο φορές την ημέρα, παρά δεκαπέντε εξουθενωτικά λεπτά μία φορά την ημέρα.
• Να τεντωνόμαστε όταν το σώμα μας είναι ζεστό.
• Να τεντωνόμαστε με όποιον τρόπο θέλουμε.
• Το κλειδί είναι ο πειραματισμός για να βρούμε τον πιο ήρεμο και ευχάριστο τρόπο για να τεντωθούμε.

Σε γενικές γραμμές η ευλυγισία θα πρέπει να έχει προτεραιότητα σε σχέση με τη δύναμη, ή να αναπτύσσεται πριν από την κύρια ανάπτυξη της δύναμης, αφού όσο πιο πολύ ευέλικτοι είμαστε τόσο λιγότερη ενέργεια δαπανούμε για να κινούμε το κορμί μας. Η ευλυγισία είναι που αποτελεί την πραγματοποίηση της μη-αντίστασης.

3 Ευαισθησία

Ευαισθησία σημαίνει απλά την εξύψωση των αισθήσεων. Πιο σημαντικοί για τους αθλητές είναι οι αισθητηριακοί δείκτες και οι κιναισθητικές αισθήσεις που τους δίνουν την άνεση να κινούνται με αποτελεσματικότητα. Ως υπόβαθρο είναι η μυϊκή αίσθηση, δηλαδή η ικανότητα αντίληψης του πόσο χαλαρός ή σε ένταση είναι ένας μυς. Άλλες αισθήσεις περιλαμβάνουν την ισορροπία, τα κατακόρυφα αντανακλαστικά, την ικανότητα αντίληψης μικρών αποκλίσεων από το κατακόρυφο, τον συντονισμό, την ικανότητα κίνησης διαφόρων μερών του σώματος με διαφορετικές βαθμίδες μυϊκής συστολής, τον ρυθμό, την ικανότητα έναρξης ή παύσης μιας δεδομένης κίνησης τη σωστή στιγμή και την ταχύτητα των αντανακλαστικών.

Καθώς αναπτύσσεται η ευαισθησία πολλές ικανότητες βγαίνουν στην επιφάνεια.

Παράδειγμα

Ο πεπειραμένος τενίστας ο οποίος έχοντας στόχο να βελτιώσει το παίξιμο του κάνει μαθήματα γυμναστικής ή χορού που απαιτούν τελειοποίηση της ισορροπίας, της ευλυγισίας και της χαλάρωσης είναι ένας σοφός αθλητής.

Η μεγαλύτερη ευαισθησία θα έρθει μόνη της σε κάθε τι στο οποίο ασκείται κανείς, καθώς συνειδητοποιεί την ένταση και την χαλάρωση κατά την διάρκεια της άσκησης. Όσο αυξάνεται η ευαισθησία, τότε μαθαίνουμε πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ευκολία επειδή το σώμα μας λαμβάνει μηνύματα πολύ πιο γρήγορα. Καθώς γινόμαστε όλο και πιο ευαίσθητοι αντιλαμβανόμαστε σχεδόν αμέσως τα λάθη και τα διορθώνουμε με μεγαλύτερη σταθερότητα – για να διορθώσουμε ένα λάθος πρέπει πρώτα να το έχουμε συνειδητοποιήσει.

Το πρωταρχικό μήνυμα είναι ότι χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από εξαντλητική προπόνηση και συνεχή εξάσκηση στα τυφλά για να θέσουμε σοβαρές βάσεις του φυσικού σωματικού ταλέντου. Πρέπει να καθιερώσουμε από την αρχή μια φυσική σειρά άσκησης με έξυπνες προτεραιότητες. Το σημαντικότερο βάρος πέφτει πάνω στη χαλάρωση. Τότε μόνο είναι δυνατή η σωστή ανάπτυξη χωρίς απώλεια ενέργειας. Και απελευθερωμένοι από την περιττή ένταση μπορούμε να αναπτύξουμε ευλυγισία πολύ πιο αποτελεσματικά. Τα διάφορα χαρακτηριστικά που αναπτύσσουμε αποκτούν τις πραγματικές τους διαστάσεις μόνο αν υπάρχει ευαισθησία. Και ευαισθησία χωρίς εξάσκηση στη χαλάρωση που έχει ως αποτέλεσμα ακριβή μυϊκή αίσθηση, αίσθηση δηλαδή αν ένας μυς είναι χαλαρός ή σε ένταση, έτσι ώστε κατά βούληση να τον φέρνουμε στο ακριβές ποσό της έντασης που χρειάζεται, δεν γίνεται.

4 Αντοχή

Η αντοχή είναι η ικανότητα να δουλεύει κανείς για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυξάνει κάποιος τις αντοχές του όταν αυξάνει το χρονικό διάστημα στο οποίο δουλεύει. Η αερόβια ικανότητα αποτελεί ένα ακριβές μέτρο της αντοχής. Η αντοχή είναι η φυσική αντίδραση του σώματος στην άσκηση. Έτσι, δεν αναπτύσσουμε αντοχή πριν αρχίσουμε να ασκούμαστε. Και το ποιο είδος αντοχής είναι το καλύτερο για μας εξαρτάται από τις συγκεκριμένες δραστηριότητες τις οποίες έχουμε επιλέξει.

Η αντοχή σχετίζεται ακόμη και με τη χαλάρωση, τη δύναμη και την ευλυγισία. Οι φυσικοί αθλητές που έχουν απελευθερωθεί από το φορτίο της χρόνιας έντασης, χρειάζεται να καταβάλουν μικρότερη προσπάθεια για να αναπτύξουν την αντοχή τους. Δεν χρειάζεται να νοιώθουμε πόνο για να αναπτύξουμε την αντοχή μας. Χρειάζεται να μάθουμε να την αναπτύσσουμε σταδιακά. Αν πονάμε πολύ, αυτό είναι σημάδι ότι «τραβάμε το σκοινί».

Τραυματισμοί

Οι τραυματισμοί είναι η μάστιγα των αθλητών. Πιο συχνά ο τραυματισμός είναι αποτέλεσμα κάποιας βασικής αδυναμίας στο διανοητικό, συναισθηματικό ή σωματικό επίπεδο του ταλέντου, ή σε όλα μαζί. Τα «ατυχήματα» δεν είναι στην πραγματικότητα ατυχήματα. Τραυματισμός σημαίνει ότι κάποιος δεν ήταν όσο έπρεπε εστιασμένος, ήταν ταραγμένος ή δεν είχε προετοιμάσει το σώμα του κατάλληλα. Αυτές οι τρεις μεταβλητές είναι υπεύθυνες για όλα τα ατυχήματα στην καθημερινή ζωή που μπορούν να συνδεθούν με ένα ανθρώπινο σφάλμα.

Οι πεπειραμένοι εσωτερικοί αθλητές αναγνωρίζουν πλήρως τον τραυματισμό ως το τίμημα της έλλειψης ευαισθησίας και προσοχής. Για τους εσωτερικούς αθλητές οι τραυματισμοί κατά τη διάρκεια της προπόνησης τους είναι εξαιρετικά σπάνιοι. Επομένως για να αποφύγουμε τα ατυχήματα χρειάζεται να πετύχουμε πνευματική διαύγεια και προσοχή, συναισθηματική σταθερότητα, η οποία προϋποθέτει διαρκή ύπαρξη κινήτρων και κατάλληλη σωματική προετοιμασία. Αυτά είναι τα τρία καλύτερα ασφαλιστήρια που θα έχουμε ποτέ – και δεν κοστίζουν τίποτα.

Σατόρι

H λέξη σατόρι προέρχεται από την Γιαπωνέζικη παράδοση του Ζεν και αναφέρεται σε ένα ξαφνικό ξύπνημα ή στην επίγνωση της βαθύτερης φύσης μας. Η επίγνωση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων αφηρημένων πνευματικών εννοιών ή ιδεών, αλλά μια στιγμιαία βιωματική συγχώνευση του σώματος, του μυαλού και των συναισθημάτων.

Νοιώθουμε σατόρι, όταν:

Το μυαλό είναι ελεύθερο από εσωτερικές περισπάσεις, επικεντρωμένο στο παρόν.

Η συναισθηματική ενέργεια κυλά ελεύθερα και αβίαστα, εκφράζεται χωρίς περιορισμούς και εμφανίζεται ως κίνητρο.

Νοιώθουμε το σώμα μας να σφύζει από ζωή, χαλαρωμένο, γεμάτο ενέργεια και ευαισθησία.

Ο αθλητής, ο καλλιτέχνης και ο μουσικός βιώνουν ακριβώς σ’ αυτή την κατάσταση τη στιγμή της αλήθειας.