Οι Λανθασμένες Πεποιθήσεις

Όποιος ασχολείται με το Νόμο της Έλξης, όσο αρχάριος κι αν είναι, από τις πρώτες συμβουλές που θα συναντήσει σε οποιαδήποτε μέθοδο, είναι η η παρότρυνση αλλαγής «λανθασμένων» πεποιθήσεων σχετικά με τα χρήματα, όπως είναι ακόλουθες:

• Το χρήμα είναι η αιτία κάθε κακού.
• Τα χρήματα δεν φυτρώνουν στα δένδρα.
• Το χρήμα είναι βρώμικο.
• Τα χρήματα δε φέρνουν την ευτυχία.
• Οι πηγές πλούτου είναι περιορισμένες.
• Πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων για να καταφέρεις να γίνεις πλούσιος και άρα οι πλούσιοι δεν μπορούν να είναι πνευματικοί άνθρωποι.
• Για να γίνεις πλούσιος πρέπει να πληρώσεις υψηλό τίμημα στη ζωή σου, βασικά να χάσεις τον εαυτό σου.

Η Πράξη Χωλαίνει

Η συνειδητοποίηση των πεποιθήσεων είναι καλή. Και είναι σωστό να υπάρχουν σωστές (και όχι λάθος) πεποιθήσεις. Γιατί σύμφωνα με την απλή λογική του Νόμου της Έλξης, όπου εστιάζεις την προσοχή σου και ότι πιστεύεις και νοιώθεις ότι είναι αληθινό, αυτό τελικά όντως γίνεται αληθινό στην πραγματικότητα σου, είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι. Αυτό λοιπόν που συναντά σαν συμβουλή κανείς πιο συχνά, είναι ότι, όσοι έχουν τις πιο πάνω «λανθασμένες» πεποιθήσεις σχετικά με το χρήμα, στην ουσία έχουν πεποιθήσεις έλλειψης και τελικά θα υλοποιήσουν έλλειψη και φτώχεια στη ζωή τους.

Ενώ λοιπόν η συμβουλή είναι θετική και καλή και έχει σκοπό να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεφύγουν από την κατάσταση έλλειψης… το αποτέλεσμα που βλέπουμε στην πραγματικότητα μας να επιτυγχάνεται τελικά… είναι ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη.

Γιατί άραγε;

Η Πολύπλευρη Προσέγγιση

Ο λόγος είναι γιατί η προσέγγιση αυτή βλέπει τα πράγματα μονόπλευρα. Δεν βλέπει τη συνολική εικόνα και δεν λαμβάνει υπόψη της τη σφαιρική όψη του πώς πράγματι λειτουργεί το χρήμα. Γιατί αν μελετήσουμε δίκαια και σωστά τον τρόπο με τον οποίο σήμερα λειτουργεί το φαινόμενο που λέγεται χρήμα, θα αντιληφθούμε ότι οι πιο πάνω πεποιθήσεις είναι τελικά απόλυτα σωστές και δικαιολογημένες.

Με άλλα λόγια, δεν είναι λάθος το γεγονός ότι οι πλούσιοι εμφανίζουν σαφώς συμπεριφορές απληστίας που πολλές φορές εκτρέπονται σε πράξεις αδικίας, ατιμίας, σκληρότητας και βάναυσης εκμετάλλευσης των συνανθρώπων τους. Άλλωστε οι «οικονομικές κρίσεις», η καταστροφή του περιβάλλοντος, η μεγάλη φτώχεια, η συσσώρευση του πλούτου στα χέρια λίγων, οι πόλεμοι και η εγκληματικότητα που μαστίζουν τον πλανήτη μας, οφείλονται κατά κύριο λόγο στη νοσηρή νοοτροπία και τη σχέση των ισχυρών της γης με το χρήμα. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν είναι όλοι οι πλούσιοι απατεώνες, αλλά οι πλούσιοι, πολύ συχνά νοιώθουν «υποχρεωμένοι» από το όλο σύστημα να συμπεριφερθούν έτσι, αν θέλουν να γίνουν ή να παραμείνουν πλούσιοι.

Αίσθηση Χωριστικότητας

Η ρίζα του προβλήματος όμως, δεν βρίσκεται στην ηθική και την ποιότητα των πλουσίων ως ανθρώπων. Η ρίζα του προβλήματος είναι το εξελικτικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή. Η ανθρώπινη εξέλιξη σήμερα, χαρακτηρίζεται και κυριαρχείται από τον εγωϊκό νου και την αίσθηση της χωριστικότητας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν μια μονάδα ξεχωριστή και αποκομμένη από όλες τις άλλες μονάδες, τους άλλους ανθρώπους, τα άλλα όντα και τη δημιουργία ως σύνολο. Ο κάθε άνθρωπος νοιώθει ότι επί της ουσίας είναι μόνος του, και ότι το έργο της επιβίωσης του εξαρτάται πρώτιστα και αποκλειστικά από τις δικές του δυνάμεις.

Ανασφάλεια

Εξαιτίας λοιπόν της αίσθησης της χωριστικότητας νοιώθει ανασφάλεια καθώς βλέπει ότι γύρω του υπάρχουν δυνάμεις πολύ ισχυρότερες από αυτόν, οι οποίες μπορούν να τον βλάψουν ή να του στερήσουν αυτό που επιθυμεί ή έχει ανάγκη. Η συνεχής πίεση αυτής της ανασφάλειας έχει μετατραπεί σε βαθιά υποσυνείδητη τάση. Δεν την καταλαβαίνει, η επίδραση της όμως συνεχίζει να υφίσταται και να είναι καθοριστικής σημασίας στη συμπεριφορά του.

Σε υποσυνείδητο επίπεδο, του δημιουργεί μια συνεχή αίσθηση συναγερμού και φόβου σχετικά με τις συνέπειες της «έλλειψης» στη ζωή του. Ακόμα και όταν έχει καταφέρει να πετύχει σημαντικά επίπεδα αφθονίας και πλούτου, η υποσυνείδητη αυτή αίσθηση της έλλειψης δεν τον εγκαταλείπει σχεδόν ποτέ, συνεχίζει ακόμα να φοβάται ότι μπορεί να χάσει τα πλούτη του, ή ότι αυτά δεν είναι αρκετά, ή άλλα παρόμοια. Η ανασφάλεια αυτή έχει εντυπωθεί βαθιά μέσα στον ψυχισμό του.

Αριστοτέλης

Κοινωνικές Δομές και Συστήματα

Αυτή η ανασφάλεια λοιπόν είναι που κυριαρχεί μέσα στον όλο τρόπο σκέψης του ανθρώπου, τη συμπεριφορά του και τις δομές που δημιούργησε στις κοινωνίες στις οποίες ζει. Εξαιτίας της ανασφάλειας αυτής δημιούργησε κοινωνικές δομές και συστήματα, με στόχο να τον προφυλάξουν από τους κινδύνους του "εχθρικού" περιβάλλοντος, έτσι ώστε να μειώσουν την ανασφάλεια του, για να μπορέσει να εξασφαλίσει καλύτερη επιβίωση μέσα σ’ αυτό το "εχθρικό" περιβάλλον.

Και ένα από τα βασικότερα συστήματα που δημιούργησε στην προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της ανασφάλειας, και της «έλλειψης» που προκύπτει από αυτή, είναι και το σύστημα που διέπει τη λειτουργία του χρήματος.

Το Ελαττωματικό Σύστημα Δημιουργίας του Χρήματος

Ο ατελής και ανασφαλής ανθρώπινος νους γεμάτος από φόβο, ανασφάλεια, απληστία, και εν τέλει μια κυρίαρχη αίσθηση χωριστικότητας, σχεδίασε τελικά ένα ατελές και ελαττωματικό σύστημα λειτουργίας του χρήματος.

Αν αναλύσουμε το σύστημα του χρήματος, θα αντιληφθούμε ότι το χρήμα στη ουσία δημιουργείται μόνο από χρέος και δανεισμό, θα αντιληφθούμε ότι η έννοια του τόκου θέτει τις βάσεις για να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη και όχι αφθονία. Μπορούμε ακόμα και να αποδείξουμε ότι όντως είναι ατελές και μπορούμε επίσης να αποδείξουμε ότι όντως δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να δημιουργήσει αφθονία. Η ανάλυση όμως και η απόδειξη αυτή ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος.Παρόλα αυτά παραθέτουμε στη συνέχεια 2 βίντεο που ψηλαφούν το θέμα απλά.

Όμως αν πράγματι αναλύσουμε το σημερινό οικονομικό σύστημα, όντως θα διαπιστώσουμε ότι έχει δομικό ελάττωμα από την κατασκευή του. Είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο που να δημιουργεί συνεχώς όλο και μεγαλύτερες ελλείψεις.

Βίντεο 1

Βίντεο 2

Η Λάνθασμένη Εκτίμηση

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μεγάλο λάθος που κάνουν όσοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι και εστιάζονται κυρίως στην αναθεώρηση των «λανθασμένων» πεποιθήσεων που υποτίθεται ότι έχουν. Νομίζουν ότι το κύριο πρόβλημα είναι οι λανθασμένες πεποιθήσεις, ενώ δεν είναι. Δεν αντιλαμβάνονται ότι το σύστημα του χρήματος, τελικά θα δημιουργήσει έλλειψη έτσι κι αλλιώς, γιατί γι’ αυτό τον λόγο έχει φτιαχτεί. Το σύστημα του χρήματος δημιουργήθηκε για να δημιουργεί έλλειψη ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις που έχει κανείς.

• Δεν είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι όσο περισσότερο χρήμα «φαίνεται» να δημιουργείται, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι φτωχοί και οι υπερχρεωμένοι;
• Δεν είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι σήμερα είναι υποχρεωμένοι άντρες και γυναίκες να δουλεύουν πιο σκληρά από ποτέ, να βγαίνουν στη σύνταξη πιο αργά από ποτέ, και πάλι να είναι πιο φτωχοί από ποτέ;

Είναι άραγε οι «αρνητικές πεποιθήσεις» όλων αυτών των ανθρώπων το λάθος; Δυστυχώς όχι! Το ίδιο το σύστημα είναι που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Το επαναλαμβάνω ξανά και ξανά: το πρόβλημα της φτώχειας προέρχεται από το σύστημα δημιουργίας και λειτουργίας του χρήματος.

Η Αναγνώριση της Λάνθασμένης Εκτίμησης

Δε γίνεται όμως στο όνομα των θετικών πεποιθήσεων να μετατρεπόμαστε σε ανθρώπους χωρίς κρίση και μη ευφυείς.

Όταν βλέπουμε έλλειψη πρέπει να την ονομάζουμε έλλειψη, όταν βλέπουμε ελάττωμα ενός συστήματος πρέπει να το ονομάζουμε ελάττωμα και όταν βλέπουμε αδιέξοδο και πρόβλημα πρέπει να το ονομάζουμε αδιέξοδο και πρόβλημα.

Η Ρίζα του Προβλήματος Ξανά

Και να επαναλάβουμε επίσης και πάλι ότι η ρίζα του προβλήματος της "οικονομικής κρίσης" είναι το ελαττωματικό σύστημα λειτουργίας του χρήματος που κυριαρχεί στην εποχή μας, το οποίο δημιουργήθηκε εξαιτίας της αίσθησης της χωριστικότητας που βιώνει το ανθρώπινο είδος στην παρούσα εξελικτική φάση στην οποία βρίσκεται, και η οποία εκδηλώνεται με συναισθήματα ανασφάλειας, φόβου και απληστίας.

Ακόμα και αν μπορούσαμε να εξαλείψουμε το υπάρχον χρηματοοικονομικό σύστημα μέσα σε μια νύχτα, όσο θα κυριαρχούσαν τα συναισθήματα της ανασφάλειας, του φόβου και της απληστίας ως κύριο χαρακτηριστικό της συλλογικής ανθρώπινης προσωπικότητας, το αδιέξοδο θα ήταν πάλι το ίδιο.

Συνέχεια στο επόμενο: Το πείραμα και το θαύμα του Wörgl, ένα άρθρο το οποίο μας δείχνει μια κοινωνία στην οποία εφαρμόστηκε ένα διαφορετικό οικονομικό σύστημα από τον δήμαρχο της το 1932 και που είχε σαν αποτέλεσμα όλα τα μέλη της κοινωνίας να ευημερούν ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις που είχαν.