Έπαινος στα παιδιά ή κριτική;
Οι περισσότεροι από μας θέλουμε να βιώνουμε περισσότερο θετικά συναισθήματα στη ζωή μας. Από τα 100 άτομα τα 99 αναφέρουν ότι τους αρέσει να βρίσκονται κοντά σε θετικούς ανθρώπους. Από τα 10 άτομα τα 9 αναφέρουν ότι είναι πιο παραγωγικοί όταν βρίσκονται κοντά σε θετικούς ανθρώπους. Δυστυχώς όμως, η απλή επιθυμία να βρίσκεται κανείς σε ένα περισσότερο θετικό περιβάλλον δεν είναι πάντα αρκετή. Οι περισσότεροι από μας έχουμε μεγαλώσει σε μια κουλτούρα μέσα στην οποία η κυρίαρχη τάση είναι να πεις στους ανθρώπους τι κάνανε λάθος, αντί να τους επαινέσεις για κάτι που πέτυχαν. Και παρόλο που μπορεί η τάση αυτή εξελίχθηκε άθελα, παρόλα αυτά έχει διαποτίσει την κοινωνία μας σε όλα τα επίπεδα. Η εστίαση στο «τι φταίει» και στο «τι είναι λάθος», είναι ιδιαίτερα φανερή στα παιδιά. Αντί να γιορτάζουν αυτό που κάνει το κάθε παιδί να είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό, οι περισσότεροι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους «να προσαρμοστούν» παρά «να ξεχωρίζουν». Και αυτό αθέλητα αποθαρρύνει την ατομικότητα και το δικαίωμα του κάθε παιδιού να είναι ο εαυτός του. Και τα σχολεία που έχουν διαμορφωθεί γύρω από το δόγμα ότι οι μαθητές πρέπει να μάθουν τα πάντα ανεξάρτητα από τα ενδιαφέροντα και τα φυσικά τους ταλέντα, ενδυναμώνουν αυτό τον τρόπο σκέψης. Όταν ένα παιδί είναι άριστο σε ένα μάθημα και παίρνει Α, τι γίνεται συνήθως; Αντί να αναγνωρίζουν και να αναπτύσσουν τα ταλέντα του, οι δάσκαλοι και οι γονείς προσπερνούν το Α και εστιάζονται στο να αυξήσουν τους χαμηλότερους βαθμούς στον έλεγχο του. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι, δυστυχώς, όταν οι περισσότεροι νέοι βγαίνουν στην εργασιακή αρένα, δεν διαλέγονται στην πρώτη τους δουλειά σε σχέση με το πόσο καλά ταιριάζουν στον ρόλο της δουλειάς τα φυσικά τους ταλέντα. Αντίθετα, αμέσως μετά την πρόσληψη τους, αναμένεται από αυτούς να αλλάξουν έτσι ώστε να ταιριάξουν με τον ρόλο της δουλειάς. Και αν δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά, τότε θα πρέπει να αντέξουν ένα «πρόγραμμα επάρκειας» το οποίο είναι ειδικά σχεδιασμένο να «διορθώσει» το πρόβλημα που έχουν. Περισσότερο από 80 χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 1925, τα πεδία της εκπαίδευσης και της ψυχολογίας παρέβλεψαν μιαν πάρα πολύ σημαντική μελέτη, η οποία διεξήχθη από την Dr Elizabeth Hurlock και η οποία σχεδιάστηκε για να εξερευνήσει τι θα συνέβαινε όταν δινόταν διαφορετική ανάδραση σε εργασίες παιδιών 10-12 χρονών μιας τάξης μαθηματικών. Ήθελαν να μάθουν τι θα ήταν πιο αποτελεσματικό για τα παιδιά, να τα επαινέσουν, να τα κριτικάρουν, ή να τα αγνοήσουν. Το αποτέλεσμα θα προσδιοριζόταν από πόσες μαθηματικές ασκήσεις θα έλυνε κάθε παιδί 2,3,4 και 5 μέρες μετά την ανάδραση που θα δεχόταν. Αντίθετα τα παιδιά που επαινέθηκαν μετά την 2η μέρα αύξησαν ακόμα περισσότερο την απόδοση τους και μέχρι την 5η μέρα η συνολική απόδοση ήταν πολύ καλύτερη των υπολοίπων ομάδων. Η συνολική τελική βελτίωση των ομάδων ήταν: Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η μελέτη θα ταρακουνούσε έντονα ψυχολόγους και εκπαιδευτικούς. Όμως δεν το έκανε. Μέχρι πρόσφατα η επιστημονική κοινότητα είχε εστιαστεί αποκλειστικά στο να μελετά τις επιδράσεις των αρνητικών ή τραυματικών καταστάσεων ή γεγονότων. Όμως αυτή η εστίαση έχει αρχίσει να αλλάζει…Η Κυρίαρχη Κοινωνική Τάση
Ιδιαίτερα στα Παιδιά
Μελέτη
Μια προ δεκαετίας περίπου δημοσκόπηση του Gallup Organization μέτρησε την εστίαση των γονέων στους καλύτερους βαθμούς των παιδιών τους σε συσχέτιση με την εστίαση τους στους χειρότερους βαθμούς. Η δημοσκόπηση αυτή έγινε σε ποικίλες χώρες και κουλτούρες. Η ερώτηση που τέθηκε στους γονείς ήταν: «Το παιδί σου έχει τους ακόλουθους βαθμούς: Αγγλική γλώσσα Α, Κοινωνικές Επιστήμες Α, Βιολογία Β, Άλγεβρα Δ. Ποιος βαθμός αξίζει την περισσότερη προσοχή από σένα;» Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων σε όλες τις χώρες εστιάστηκαν στο Δ.Δυστυχώς η Εστίαση Είναι...
Δυστυχώς, οι γονείς αιχμαλωτίζονται στην κούρσα που τους επιβάλλει να στείλουν το παιδί τους στο πανεπιστήμιο, αντί να λάβουν υπόψη τι είναι πραγματικά καλύτερο για την ανάπτυξη των παιδιών τους σύμφωνα με τα έμφυτα ταλέντα του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να αγνοήσουν το Δ στην Άλγεβρα. Γιατί όμως να μην ξεκινήσουν με μια θετική εστίαση στα Α πριν προσπαθήσουν να βρουν στρατηγικές να βελτιώσουν τα Δ;Μελέτη Ηλικίας 90 Ετών
Αποτελέσματα Μελέτης
Οι μαθητές στις ομάδες του επαίνου και της κριτικής τα πήγαν καλύτερα στο τεστ της 2ης ημέρας. Μετά όμως από τη 2η ημέρα τα παιδιά που είχαν δεχθεί κριτική έδειξαν μεγάλη μείωση της απόδοσης τους έτσι που στις μέρες 3 και 4 η απόδοση τους ήταν σχεδόν όσον αυτή των παιδιών που είχαν αγνοηθεί.
Πίσω στις Σχέσεις