Ιστορία

Το 1912 ένας Γάλλος βιοχημικός, ο Louis Camille Mailard, ανακάλυψε ότι η ανάμιξη πρωτεϊνών και σακχάρων προσδίδει καφέ χρώμα κατά την αύξηση της θερμοκρασίας στο μαγείρεμα. Από τότε, πάνω από 50 χιλιάδες μελέτες έχουν δημοσιευτεί σχετικά με αυτή την «αντίδραση Mailard», η οποία γίνεται ακόμα και χωρίς αύξηση θερμοκρασίας, μέσα στο ανθρώπινο σώμα.

Ορισμός

Όταν ένα μόριο γλυκόζης πέσει πάνω σε έναν άλλο τύπο μορίου (πρωτείνης, ή λίπους) προκαλείται μια αντίδραση, από την οποία παράγονται νέα μόρια τα οποία λέγονται AGEs (Advanced Glycation End-Products). Τα AGEs αυτά λέγεται ότι πλέον είναι “γλυκοζυλιωμένα”, παίρνουν ένα καφετί χρώμα και στην ουσία είναι μόρια που έχουν καταστραφεί, δεν έχουν καμία λειτουργική χρησιμότητα.

Εκτός αυτού, ερευνητές ανακάλυψαν υποδοχείς πάνω στους οποίους προσδένονται τα AGEs (οι υποδοχείς ονομάζονται RAGEs – Receptors for Advanced Glycation End-Products), κάτι που ενεργοποιεί ένα σωρό φλεγμονώδη γονίδια και πυροδοτεί αλυσιδωτή, χρόνια και συστηματική φλεγμονή. Έτσι τα προϊόντα γλυκοζυλίωσης καταλήγουν να μας βλάπτουν, εκτός από το ότι είναι κατεστραμμένα μόρια μη λειτουργικά που σταδιακά αυξάνονται όλο και περισσότερο μέχρι που να καταστήσουν έναν ολόκληρο ιστό ή όργανο μη λειτουργικό, αλλά επειδή τελικά προκαλούν και φλεγμονή.

HbA1C

Το πιο γνωστό παράδειγμα γλυκοζυλίωσης είναι η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη. Η αιμοσφαιρίνη είναι η πρωτείνη των ερυθρών αιμοσφαιρίων η οποία μεταφέρει οξυγόνο. Όσο μεγαλύτερα και για περισσότερο χρόνο είναι αυξημένα τα επίπεδα ζαχάρου αίματος, τόσο περισσότερες πρωτείνες και λίπη γλυκοζυλιώνονται και άρα καταστρέφονται.

Και επειδή ο χρόνος ημίσειας ζωής των ερυθρών αιμοσφαιρίων είναι 50 μέρες, άρα η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι ένας δείκτης που δείχνει το μέγεθος των καταστροφών που έχουν συμβεί τις τελευταίες 100 μέρες από τα αυξημένα επίπεδα ζαχάρου αίματος. Έτσι, η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη είναι μια εξέταση που διενεργείται με στόχο την αξιολόγηση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου ΙΙ, δηλαδή του μεγέθους και του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο το ζάχαρο αίματος είναι αυξημένο πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα του.

Ασθένειες

Η διαδικασία της γλυκοζυλίωσης συμβαίνει όχι μόνο με την αιμοσφαιρίνη, αλλά με οποιανδήποτε άλλη πρωτείνη ή λίπος του σώματος, με αποτέλεσμα να σκληραίνει τους ιστούς μας.

• Πιο σημαντικοί ιστοί είναι οι αρτηρίες μας και ο καρδιακός μυς. Η μειωμένη ελαστικότητα των ιστών αυτών μπορεί να καταλήξει σε υψηλή αρτηριακή πίεση, περιφερική αρτηριακή νόσο, καρδιακή νόσο και ακόμα και καρκίνο.
• AGEs που συσσωρεύονται στα οστά, στις αρθρώσεις και στους μυς μπορεί να συνεισφέρουν στον σχηματισμό οστεοπόρωσης, αρθρίτιδας, αδυνάτισμα, σμίκρυνση και απώλεια της μυϊκής μάζας με την ηλικία.
• Τα AGEs έχουν συσχετιστεί με την απώλεια μνήμης λόγω ηλικίας, μειωμένη επούλωση τραυμάτων, γήρανση του δέρματος, καταρράκτη, νόσο Alzheimer και δυσλειτουργία στύσης (λόγω σκλήρυνσης των αρτηριών του πέους).
• Τα AGEs έχουν βρεθεί ότι επηρεάζουν κυριολεκτικά όλους τους ιστούς και όργανα του σώματος.

Γήρανση

Η γλυκοζυλίωση είναι πρακτικά μη αναστρέψιμη (από την στιγμή που δημιουργηθούν τα AGEs είναι πολύ δύσκολο να τα ξεφορτωθούμε), είναι ένα φυσιολογικό και αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής και είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο γερνάμε.

Δεν μπορούμε να σταματήσουμε την διαδικασία αυτή, όμως μπορούμε να την επιβραδύνουμε ή να την επιταχύνουμε, ανάλογα με τις συνήθειες διατροφής μας. Όσο προσέχουμε να έχουμε το ζάχαρο αίματος μας σταθερά στις ίδιες φυσιολογικές τιμές, καθώς και ορμονική ισορροπία των ορμονών που σχετίζονται με αυτό, δηλαδή την ινσουλίνη, τη γλυκαγόνη και τα εικοσανοειδή, μη επιτρέποντας έτσι να δημιουργηθούν αν γίνεται και καθόλου AGEs, τόσο λιγότερα χρόνια ζωής αφαιρούμε από τα χρόνια που έχουμε προδιαγραφές να ζήσουμε.

Αυξημένη Θερμοκρασία

Στη θερμοκρασία του σώματος η γλυκοζυλίωση είναι μια αργή διαδικασία που διαρκεί εβδομάδες, μήνες ή και χρόνια πριν καταλήξει σε χημικούς δεσμούς σακχάρων-πρωτεϊνών. Σε αυξημένη θερμοκρασία όμως η όλη διαδικασία επιταχύνεται εκρηκτικά. Το κρέας στο φούρνο που παίρνει αυτό το κιτρινωπό-καφέ χρώμα είναι ακριβώς αυτό, δημιουργία AGEs, τα οποία δημιουργούνται από την ένωση των πρωτεϊνών των μυών των ζώων με τα σάκχαρα του αίματος των ζώων ή και την ζάχαρη ή άλλα ζαχαρούχα γλυκαντικά που προστίθενται στο φαγητό.

Τα ίδια AGEs που στον φακό του ματιού χρειάζονται δεκαετίες για να δημιουργηθούν έτσι ώστε να προκαλέσουν καταρράκτη, στον φούρνο παράγονται σε μερικά λεπτά. Οπότε τελικά με διατροφή η οποία περιέχει έτοιμα AGEs, γεμίζουμε το σώμα μας με πολύ περισσότερα AGEs, από όσα εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε λόγω διατροφής η οποία προωθεί αυξημένων επιπέδων ζαχάρου αίματος.

Μέθοδοι Μαγειρέματος

Οι μέθοδοι μαγειρέματος έχουν διαφορά στην ποσότητα παραγωγής AGEs:

• Όσο πιο χαμηλή η θερμοκρασία μαγειρέματος, τόσο λιγότερα AGEs θα δημιουργηθούν.
• Λιγότερα AGEs δημιουργούνται με χαμηλής θερμοκρασίας βράσιμο με νερό, ατμοβράσιμο και ψήσιμο εξολοκλήρου σε φούρνο μικροκυμάτων.
• Ψήσιμο στη σχάρα δημιουργεί 3-5 φορές περισσότερα AGEs από βράσιμο ή ατμοβράσιμο.
• Το τηγάνισμα στο φούρνο είναι το χειρότερο απ’ όλα, λιγότερο κακό είναι το τηγάνισμα, λιγότερο κακό το ψήσιμο στη σχάρα και λιγότερο κακό το ψήσιμο.
• Βραστά αυγά έχουν σχεδόν 6 φορές λιγότερα AGEs από τα τηγανητά αυγά.
• Τα πουλερικά παράγουν περίπου 20 φορές περισσότερα AGEs από το μοσχάρι.
• Οι ζωικές πρωτείνες παράγουν πολύ περισσότερα AGEs από τις φυτικές πρωτείνες – εξαίρεση αποτελεί το φυτό του καπνού, το κάπνισμα παράγει εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες AGEs.
• Ψημένοι ξηροί καρποί περιέχουν διπλάσια AGEs απ’ ότι ωμοί ξηροί καρποί.
• Ψημένο τόφου περιέχει περισσότερα AGEs απ’ ότι το βραστό τόφου.
• Μαρινάρισμα κρέατος με λεμόνι ή ξύδι πριν από το μαγείρεμα μπορεί να μειώσει την ποσότητα των AGEs που θα παραχθούν από το μαγείρεμα.
• Ένα γεύμα με περισσότερα λιπαρά αυξάνει πολύ περισσότερο την παραγωγή AGEs από ότι γεύμα χαμηλών λιπαρών.

TOP 20 Τροφών

VIDEO

Βιολογικός Σκοπός Της Γλυκόζης

Ο πρωταρχικός βιολογικός σκοπός της γλυκόζης είναι να μπει σε όλα τα κύτταρα και να μετατραπεί σε ενέργεια… κι έτσι να χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο για όλες τις λειτουργίες του κάθε κυττάρου. Οι μεγάλες, συχνές και απότομες αυξήσεις της γλυκόζης αίματος προκαλούν προβλήματα στην σωστή και σταδιακή τελική χρήση της ως καύσιμο.

Γιατί?

Παραλληλισμός Με Κάρβουνο Ως Ενέργεια

Φαντάσου ένα ατμοκίνητο τραίνο όπου ο θερμαστής χρειάζεται να ρίχνει κάθε τόσο κάρβουνο στη φωτιά για να παράγει τον ατμό που ωθεί τα έμβολα και κάνει τους τροχούς του τραίνου να γυρίζουν. Όταν τελειώσουν τα αποθέματα από κάρβουνο στο δωμάτιο καύσης, του παραδίδουν καινούργιο φορτίο. Η ποσότητα και η συχνότητα που του παραδίδουν είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες παραγωγής ατμού. Τι γίνεται όμως όταν του παραδίδουν μεγαλύτερες ποσότητες και πιο συχνά από ότι χρειάζεται? Το δωμάτιο γεμίζει με κάρβουνο μέχρι το ταβάνι, ο θερμαστής με το ζόρι κινείται για να μπορεί να το ρίξει στη φωτιά, παράγεται λιγότερος ατμός και το τραίνο σιγά-σιγά σβήνει.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη γλυκόζη. Όταν τα εργοστάσια των κυττάρων μας πνίγονται στην γλυκόζη από τις συχνές, μεγάλες και απότομες αυξήσεις της, η περίσσεια γλυκόζης (περισσότερη απ’ όση πραγματικά χρειάζεται το σώμα μας) μετατρέπεται σε λίπος.

Πώς?

Ινσουλίνη

Δουλειά της ινσουλίνης είναι να αποθηκεύει την παραπανίσια γλυκόζη αίματος σε τρεις βασικούς αποθηκευτικούς χώρους:

1. Ήπαρ: Την μεταφέρει στο συκώτι όπου μετατρέπεται σε μια συμπυκνωμένη μορφή, το γλυκογόνο – το συκώτι μπορεί να συγκρατήσει περίπου 100γρ γλυκόζης σε μορφή γλυκογόνου. Στην νέα αυτή μορφή η γλυκόζη δεν είναι πλέον βλαβερή.
2. Μύες: Οι μύες ενός ενήλικου 68 κιλών μπορούν να συγκρατήσουν 400γρ γλυκόζης ως γλυκογόνο.
3. Λιπώδης ιστός: Μόλις η ινσουλίνη αποθηκεύσει όλη την παραπανίσια γλυκόζη στο ήπαρ και στους μυς, οποιαδήποτε επιπλέον γλυκόζη μετατρέπεται σε λίπος. Και όσο υπάρχει περίσσεια γλυκόζης στο αίμα μας, άρα και περίσσεια ινσουλίνης, κυριαρχεί η διαδικασία της λιπογένεσης (μετατροπής γλυκόζης σε λίπος), η οποία εμποδίζει την ικανότητα του σώματος μας να κάψει λίπος και να κάνει φυσική λιπόλυση.

Φυσική Λιπόλυση

Όπως έχουμε εξηγήσει και στο άρθρο περί της «Επιδημίας Αύξησης Λιπώδους Μάζας», στόχος είναι σε δεύτερο χρόνο το να γίνει λιπόλυση και μετατροπή του λίπους ξανά σε γλυκόζη ώστε αυτή να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή μονάδων ενέργειας ΑΤΡ. Όμως εξαιτίας της συχνής και παρατεταμένης αύξησης της γλυκόζης αίματος και εξαιτίας της συχνής και παρατεταμένης αύξησης της ινσουλίνης αίματος, η λιπόλυση είναι αδύνατη, ιδιαίτερα όταν η χρόνια συνεχώς αυξημένη ινσουλίνη αίματος έχει γίνει αντίσταση ινσουλίνης.

Με το πέρασμα των δεκαετιών τα κύτταρα μας χάνουν την ικανότητα να μετατρέπουν αποτελεσματικά τη γλυκόζη σε ενέργεια, και ενώ έχουν σκάσει από το πολύ φαΐ, στην ουσία λιμοκτονούν επειδή δεν μπορούν να επεξεργαστούν την υπερβολική ποσότητα φαγητού και να την μετατρέψουν σε ενέργεια, έτσι δεν έχουν ενέργεια για να εκτελέσουν τις απαραίτητες λειτουργίες τους, και εμείς νοιώθουμε καταβεβλημένοι και υποφέρουμε από εξάντληση.

Γλυκοζυλίωση

Όσο περισσότερη υπερβάλλουσα υπέρ του δέοντος γλυκόζη παρέχουμε στο σώμα μας, τόσο πιο συχνά συμβαίνει γλυκοζυλίωση.

Τα καλά νέα είναι ότι μια διατροφή που μειώνει τις μεγάλες και συχνές αυξήσεις γλυκόζης αίματος μειώνει την γλυκοζυλίωση.

Φρουκτόζη

Τα μόρια της φρουκτόζης γλυκοζυλιώνουν τις τροφές δέκα φορές ταχύτερα από τη γλυκόζη προκαλώντας πολύ μεγαλύτερη ζημιά.

Το σώμα μας δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο την παραπανίσια γλυκόζη, αλλά και την παραπανίσια φρουκτόζη. Δυστυχώς η φρουκτόζη δεν μπορεί να μετατραπεί σε γλυκογόνο, μπορεί μόνο να αποθηκευτεί ως λίπος, καταρχάς στο ήπαρ (έτσι δημιουργείται μη αλκοολικό λιπώδες ήπαρ) και στη συνέχεια γεμίζει πλήρως τα λιποκύτταρα σε γοφούς, μηρούς, πρόσωπο και ανάμεσα στα όργανα μας (προσθέτοντας μας βάρος) και τέλος εισέρχεται στο αίμα με τη μορφή της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (LDL χοληστερίνη φαινότυπος Β) συμβάλλοντας στην αύξηση του κινδύνου για καρδιοπάθεια.

Συνεχής πείνα

Η συνεχής πείνα είναι σύμπτωμα υψηλών επιπέδων ινσουλίνης, η οποία αυξάνεται σταδιακά ύστερα από χρόνια συχνών και μεγάλων αυξήσεων γλυκόζης και είναι αποτέλεσμα μπερδέματος των ορμονών μας. Η λεπτίνη η οποία δίνει σήμα ότι χορτάσαμε μπλοκάρεται, ενώ η γκρελίνη που δίνει σήμα ότι πεινάμε παίρνει τον έλεγχο. Η λύση είναι να μειώσουμε τα επίπεδα της ινσουλίνης μας οριζοντιώνοντας τις καμπύλες γλυκόζης μας.

Λιγούρες

Όσο μεγαλύτερη είναι μια αύξηση γλυκόζης (πολύ πάνω από 30mg/dL), τόσο μεγαλύτερη είναι και η πτώση της στη συνέχεια. Μεγάλη πτώση συνοδεύεται από μεγάλη πείνα…

Χρόνια κόπωση

Η υπερβολική γλυκόζη που έχει μετατραπεί σε λίπος αδυνατεί με λιπόλυση να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή μονάδων ενέργειας και τα εργοστάσια των κυττάρων μας σταματούν να παράγουν ενέργεια… και εφόσον δεν παράγουν ενέργεια επέρχεται κόπωση.

Κακός ύπνος

Ένα κοινό σύμπτωμα απορρυθμισμένης γλυκόζης είναι ξαφνικό ξύπνημα στη μέση της νύχτας, συχνό αποτέλεσμα μεγάλης πτώσης της γλυκόζης. Οριζοντίωση της καμπύλης γλυκόζης χωρίς συχνές και μεγάλες αυξήσεις, εξισορροπεί τον ύπνο.

Κρυολογήματα

Μετά από μια μεγάλη αύξηση γλυκόζης το ανοσοποιητικό είναι προσωρινά ελαττωματικό.

Αν τα επίπεδα γλυκόζης είναι χρόνια αυξημένα, η ικανότητα του ανοσοποιητικού είναι γενικότερα πεσμένη.

Διαβήτης κύησης

Σε κάθε γυναίκα τα επίπεδα ινσουλίνης αυξάνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό συμβαίνει επειδή η ινσουλίνη είναι υπεύθυνη για να ενθαρρύνει την ανάπτυξη του εμβρύου, καθώς και την ανάπτυξη του μαστικού ιστού της μητέρας ώστε να προετοιμαστεί για θηλασμό. Δυστυχώς μερικές φορές η επιπλέον ινσουλίνη μπορεί να οδηγήσει σε αντίσταση στην ινσουλίνη, πράγμα που σημαίνει ότι το σώμα δεν ανταποκρίνεται πια στην ίδια ποσότητα ινσουλίνης. Οριζοντιώνοντας όμως τις καμπύλες της γλυκόζης τους, οι μητέρες μπορεί να μειώσουν την πιθανότητα να χρειαστούν φαρμακευτική αγωγή, να μειώσουν το βάρος του μωρού τους κατά τη γέννηση, να μειώσουν την πιθανότητα καισαρικής τομής και να περιορίσουν την αύξηση του δικού τους βάρους κατά τη διάρκεια της κύησης.

Ημικρανία

Γυναίκες με αντίσταση στην ινσουλίνη είναι δυο φορές πιθανότερο να έχουν τακτικές ημικρανίες από όσες γυναίκες δεν έχουν αντίσταση στην ινσουλίνη. Όταν τα επίπεδα ινσουλίνης μειώνονται, οι ημικρανίες βελτιώνονται.

Προβλήματα μνήμης και γνωστικής λειτουργίας

Είναι εύκολο να αναζητήσεις κάτι γλυκό όταν θέλεις μια ενεργειακή τόνωση, όμως η επιλογή αυτή μπορεί να επηρεάσει τη νοημοσύνη σου. Οι μεγάλες αυξήσεις γλυκόζης μπορούν να βλάψουν τη μνήμη και τη γνωστική λειτουργία. Αν έχεις μια συνάντηση το πρωί στην οποία θέλεις να εντυπωσιάσεις, φάε ένα πρωινό που θα κρατήσει την καμπύλη της γλυκόζης σου επίπεδη.

Διαβήτης τύπου Ι

Ο διαβήτης τύπου Ι είναι μια πάθηση κατά την οποία οι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα να παράγουν ινσουλίνη… άρα χρειάζεται να την λαμβάνουν με τη μορφή φαρμακευτικής αγωγής.

Οριζοντιώνοντας όμως τις καμπύλες γλυκόζης τους, τα άτομα με διαβήτη τύπου Ι, μπορούν να μειώσουν την πρόκληση αυτή, μπορούν να ασκούνται χωρίς τον φόβο της υπογλυκαιμίας, να έχουν λιγότερη συχνουρία και να έχουν καλύτερη διάθεση.

Δερματικά

Πολλές δερματικές παθήσεις (μαζί και το έκζεμα και η ψωρίαση) προκαλούνται από χρόνιες φλεγμονές, ένα σημαντικό μέρος των οποίων προκαλείται από ανισορροπία της γλυκόζης αίματος. Όταν τρώμε με τρόπο που οριζοντιώνει τις καμπύλες γλυκόζης, η ακμή εξαφανίζεται, τα σπυράκια μικραίνουν και η φλεγμονή τιθασσεύεται… (βελτίωση υπάρχει ακόμα και χωρίς μείωση τροφών οι οποίες είναι γνωστό ότι συμβάλλουν στην ακμή, όπως πχ τα γαλακτοκομικά)

Γήρανση

Όσο πιο συχνά έχουμε υπερβολικές αυξήσεις της γλυκόζης αίματος, τόσο πιο γρήγορα γερνάμε. Η γλυκοζυλίωση, και οι επακόλουθες φλεγμονές είναι υπεύθυνες για τον αργό εκφυλισμό των κυττάρων, αυτό που ονομάζουμε γήρανση.

Η γλυκοζυλίωση συμβαίνει παντού στο σώμα μας συμπεριλαμβανομένων και των ματιών μας. Όταν τα μάτια μας επηρεαστούν αρκετά, η συσσώρευση ικανού αριθμού γλυκοζυλιωμένων πρωτεϊνών μπλοκάρει το φως και εμφανίζουμε καταρράκτη.

Η οριζοντίωση των καμπυλών της γλυκόζης μαζί με την άσκηση και τη μείωση του άγχους είναι ένας ισχυρός τρόπος για να αποτρέψουμε τη γήρανση.

Αλτσάιμερ

Από όλα τα όργανα μας, ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί την περισσότερη ενέργεια. Όταν λοιπόν πάσχει ο μηχανισμός παραγωγής ενέργειας, ο εγκέφαλος είναι πιο ευάλωτος στις συνέπειες. Γι’ αυτό και το Αλτσάιμερ αποκαλείται μερικές φορές “διαβήτης τύπου ΙΙΙ”. Μετά από μόλις τρεις μήνες οριζοντίωση των καμπυλών γλυκόζης τους, άνθρωποι που είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους λόγω γνωστικής εξασθένισης, ήταν σε θέση να επιστρέψουν στη δουλειά τους, ακόμα και να αποδώσουν καλύτερα από πριν.

Καρκίνος

Ένας καρκίνος μπορεί να ξεκινήσει από μεταλλάξεις του DNA που προκαλούνται από ελεύθερες ρίζες. Οι χρόνιες φλεγμονές επίσης ενθαρρύνουν την ταχεία εξάπλωση του καρκίνου. Και τέλος όταν υπάρχει περισσότερη ινσουλίνη, ο καρκίνος εξαπλώνεται ακόμα πιο γρήγορα. Η οριζοντίωση των καμπυλών γλυκόζης και ινσουλίνης είναι επομένως ένα σημαντικό βήμα για την πρόληψη της εμφάνισης καρκίνου.

Κατάθλιψη

Όταν οι άνθρωποι ακολουθούν μια διατροφή που οδηγεί σε ακανόνιστα επίπεδα γλυκόζης, αναφέρουν επιδείνωση της διάθεσης, περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης και περισσότερες διαταραχές της διάθεσης.

Εντεροπάθεια

Η χρόνια φλεγμονή που ενεργοποιείται από τις υψηλές και συχνές αυξήσεις γλυκόζης αίματος μπορεί να ανοίξει τρύπες στο τοίχωμα του εντέρου, ώστε οι τοξίνες που υποτίθεται ότι δεν πρέπει να περάσουν από το έντερο στο αίμα, τελικά να περάσουν. Αυτό οδηγεί σε τροφικές αλλεργίες και άλλες αυτοάνοσες ασθένειες.

Καρδιοπάθεια

Οι μισοί άνθρωποι που παθαίνουν καρδιακή προσβολή έχουν φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης. Και γνωρίζουμε ότι σε καρδιοπάθεια οδηγεί ένας συγκεκριμένος τύπος χοληστερόλης, η LDL χοληστερόλη φαινότυπος Β και οι φλεγμονές. Η αυξημένη LDL χοληστερόλη φαινότυπος Β και οι φλεγμονές προκαλούνται, όπως εξηγήσαμε νωρίτερα, από την απορρυθμισμένη γλυκόζη αίματος. Ακόμα και αν η γλυκόζη νηστείας είναι φυσιολογική, κάθε πρόσθετη απότομη αύξηση γλυκόζης αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή προσβολή.

Οι στατίνες (φάρμακα για χοληστερίνη) μειώνουν την LDL χοληστερίνη φαινότυπος Α (ο οποίος είναι έτσι κι αλλιώς ακίνδυνος), αλλά όχι τον προβληματικό φαινότυπο Β και αυτός είναι και ο λόγος που οι στατίνες δεν μειώνουν τον κίνδυνο μιας πρώτης καρδιακής προσβολής. Έτσι για να βοηθήσουμε την καρδιά μας, είναι αναγκαίο να οριζοντιώσουμε τις καμπύλες γλυκόζης, φρουκτόζης και ινσουλίνης.

Στειρότητα

Αν η ινσουλίνη είναι απορρυθμισμένη, το σώμα δεν είναι πολύ πρόθυμο να αναπαράγει, επειδή υποδηλώνει ότι δεν είναι υγιές. Τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άνδρες με υψηλά επίπεδα ινσουλίνης είναι πιο πιθανό να έχουν στειρότητα. Και όταν πρόκειται για γυναικεία υπογονιμότητα, συχνά φταίει το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Όσο περισσότερη ινσουλίνη υπάρχει τόσο οι ωοθήκες παίρνουν σήμα να παράγουν περισσότερη τεστοστερόνη (την αντρική ορμόνη) και η φυσική μετατροπή αρσενικών ορμονών σε θηλυκές που συνήθως συμβαίνει, παρεμποδίζεται.

Διαβήτης ΙΙ

Όταν τα επίπεδα της ινσουλίνης είναι υψηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα κύτταρα μας αρχίζουν να γίνονται ανθεκτικά στην ινσουλίνη, δηλαδή σιγά-σιγά με τον χρόνο χρειάζεται το πάγκρεας μας να παράγει περισσότερη ινσουλίνη για να κάνει την ίδια δουλειά (να μεταφέρει την γλυκόζη σε γλυκογόνο στο ήπαρ, τους μυς και τον λιπώδη ιστό). Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι η βασική αιτία του διαβήτη τύπου ΙΙ. Και καθώς η αντίσταση στην ινσουλίνη επιδεινώνεται, περνάμε από τον προδιαβήτη στον διαβήτη τύπου ΙΙ. Γνωρίζοντας από απλές εξετάσεις αίματος την γλυκόζη αίματος και την ινσουλίνη αίματος μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς την αντίσταση ινσουλίνης ενός ατόμου. Επιπλέον, γνωρίζουμε τώρα ότι ο διαβήτης τύπου ΙΙ είναι φλεγμονώδης νόσος. Είναι λογικό λοιπόν μια διατροφή που οριζοντιώνει την καμπύλη γλυκόζης και ινσουλίνης να βοηθά στην αντιστροφή του διαβήτη τύπου ΙΙ. Και όντως στην πραγματικότητα, μια επισκόπηση 23 κλινικών δοκιμών κατέστησε σαφές ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να αντιστρέψουμε τον διαβήτη τύπου ΙΙ είναι να οριζοντιώσουμε τις καμπύλες της γλυκόζης.

Λιπώδες Μη Αλκοολικό Ήπαρ

Η υπερβολική φρουκτόζη μπορεί να προκαλέσει νόσο του ήπατος, ακριβώς όπως και το αλκοόλ. Για να μας προστατέψει από την υπερβολική φρουκτόζη (όπως κάνει και με το αλκοόλ), το ήπαρ την αφαιρεί από το αίμα και την μετατρέπει σε λίπος. Όσο περισσότερες τροφές που περιέχουν φρουκτόζη τρώμε, τόσο χειρότερα. Πάνω από 70% των παχύσαρκων έχουν λιπώδες ήπαρ μη αλκοολικής αιτιολογίας. Για να αντιστρέψει την κατάσταση, το ήπαρ χρειάζεται ένα διάλειμμα ώστε να εξαντλήσει τα παραπανίσια αποθέματα του σε λίπος. Η λύση είναι να μειώσουμε τα επίπεδα φρουκτόζης – κάτι που συμβαίνει με φυσικό τρόπο όταν οριζοντιώνουμε τις καμπύλες γλυκόζης μας (φρουκτόζη και γλυκόζη πάνε χέρι-χέρι στις τροφές).

Αντιφλεγμονώδης Διατροφή

Η γενικότερα σωστή διατροφή είναι η αντιφλεγμονώδης διατροφή, αλλά και γενικότερα η αντιφλεγμονώδης στρατηγική όπως την έχουμε περιγράψει στο αντίστοιχο άρθρο.

Ειδικότερα όμως, η αντιφλεγμονώδης αυτή διατροφή, έχει κατοχυρώσει πατέντα το 2000 ότι μειώνει την υπερινσουλιναιμία.

Αν μπορούμε να περάσουμε 5 ώρες ανάμεσα στα γεύματα χωρίς να νοιώθουμε ζαλάδα, τρέμουλο, ή θυμό λόγω πείνας, είναι πιθανό να είμαστε μεταβολικά πολύ καλά εξισορροπημένοι. Τρία χορταστικά γεύματα την ημέρα, με 5 ώρες διαφορά το ένα από το άλλο, αλλά χωρίς σνακ ενδιάμεσα είναι ιδανικό. Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η αντιφλεγμονώδης διατροφή.

Ξύδι Και Άλλα

Μια κουταλιά ξύδι (οποιοδήποτε ξύδι, κανονικό, μηλόξυδο, βαλσάμικο, όχι όμως σε κρέμα) σε ένα ψηλό νεροπότηρο που το πίνεις λίγα λεπτά πριν την κατανάλωση κάτι γλυκού, κατά τη διάρκεια της κατανάλωσης, στη σαλάτα ή το πολύ μέχρι 20 λεπτά μετά την κατανάλωση, βοηθά στην διατήρηση της καμπύλης γλυκόζης αίματος οριζοντιωμένης, χωρίς αύξηση ινσουλίνης και στη συνέχεια αυξάνει την ταχύτητα με την οποία οι μύες μας απορροφούν τη γλυκόζη και τη μετατρέπουν σε γλυκογόνο.

Άλλες τροφές οι οποίες εμποδίζουν το ανέβασμα της γλυκόζης αίματος είναι:

• κρεμμύδια (ωμά στη σαλάτα),
• ινδικό κάρρυ (περίπου μια κουταλιά της σούπας),
• τσάι ντζίντζερ ή κανέλα ή πράσινο τσάι, ή χαμομήλι χωρίς γλυκαντικά

Αφού φας, κινήσου

Μετά από γεύμα που περιείχε και υδατάνθρακες, η γλυκόζη αίματος τείνει να αυξηθεί. Το σώμα μας παράγει ινσουλίνη για να οδηγήσει την περίσσεια γλυκόζης προς το συκώτι, τους μύες και τον λιπώδη ιστό. Αν όμως εμείς θέσουμε σε κίνηση τους μύες 10-20 λεπτά μετά από το γεύμα (για πχ 10-20 λεπτά περπάτημα), δίνουμε σήμα ότι χρειάζονται ενέργεια, έτσι η γλυκόζη θα πάει κατά προτεραιότητα στους μύες. Με αυτό τον τρόπο (α) και η μεταγευματική αύξηση της γλυκόζης αίματος θα είναι μικρότερη (β) και αποτρέπουμε την μετατροπή της γλυκόζης σε λίπος – διότι αν προλάβει και μετατραπεί η γλυκόζη σε λίπος, μετά είναι τουλάχιστον 10 φορές δυσκολότερο να επανέλθει ξανά σε γλυκόζη.

Οι ασκήσεις αντίστασης με βάρη ή το βάρος του σώματος μετά από γεύμα, έχει αποδειχτεί ότι μειώνουν την αιχμή γλυκόζης μετά το γεύμα μέχρι 30%, καθώς και την έκταση των περαιτέρω αιχμών κατά τις επόμενες 24 ώρες κατά 35%. Επίσης, όταν κινούμαστε μετά το φαγητό, οριζοντιώνουμε την καμπύλη γλυκόζης μας χωρίς να αυξάνουμε το επίπεδο της ινσουλίνης μας, όπως ακριβώς στην περίπτωση του ξιδιού.